Αντιγόνη

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Ισμήνη μου, αδερφή μου αγαπημένη,/ δεν έχει μείνει συμφορά του Οιδίπου/ που ο Δίας σε μας δεν έστειλε τις μαύρες./ Ό,τι κακό να φανταστείς και βρώμα/ ό,τι φαρμάκι και ντροπή και πίκρα/ μες στη καρδιά μας φώλιασε και μένει./ Κι άκουσες τι είναι αυτά που ψιθυρίζουν/ πως κράχτες διαλαλήσανε στην πόλη;/ Ή μη δεν ξέρεις πως σαράκια τρώνε/ το γένος μας; Τα στείλανε οι εχθροί μας.