Στάχτες

"Κυριακή 9.25 Μ.Μ. Το περιεχόμενο του συρταριού είναι απλωμένο στο γραφείο του Χαλκίδη. Ένας ασημένιος αναπτήρας Ζίπο με τα αρχικά του· το πρώτο δώρο που του είχε κάνει. Μια φωτογραφία τους στα καμαρίνια του αρχαίου θεάτρου των Φιλίππων. Τα μακριά μαύρα γάντια που φορούσε στις "Δούλες". Ένα πλακέ μπουκάλι Dewar's που του το 'χε πετάξει κατακέφαλα στο δωμάτιο 603 του ξενοδοχείου "Galaxy" στην Πάτρα. Δύο αποκόμματα εισιτηρίων του κινηματογράφου "Τριανόν", "Η ταυτότητα μιας γυναίκας" του Αντονιόνι, οι μοναδικοί θεατές στην αίθουσα, έξω χιόνιζε. Ένα πακέτο Player's· τα ίχνη του κόκκινου μεθυσμένου φιλιού έχουν πια χαθεί. Και τα σύντομα σημειώματα που τον περίμεναν στις ρεσεψιόν των ξενοδοχείων, καλοκαίρι του '97. Δεκαεννιά σημειώματα· δεν τα 'χει διαβάσει από τότε. Κι ένα πιστόλι των εννιά χιλιοστών που λάμπει στο μισοσκόταδο." Αθήνα, χειμώνας του 2004. Μια παλιά μονοκατοικία καίγεται μαζί με τους τέσσερις ενοίκους της. Ένας αποτυχημένος δικηγόρος κι ένας σκληρός μπάτσος προσπαθούν να βρουν τους ενόχους και να πνίξουν τις ενοχές τους. Παράλληλα, διεκδικούν την ίδια γυναίκα· μια μοιραία ηθοποιό που στοιχειώνει το παρελθόν τους. Όταν συνειδητοποιούν πως μπλέχτηκαν σε μια σκοτεινή ιστορία, αναγκάζονται να σκαλίσουν τις στάχτες και να "λερώσουν" τα χέρια τους.