Συντακτικό της αρχαίας ελληνικής

Είναι δικαιολογημένα παραδεκτό πως χωρίς τη γνώση και την κατανόηση του συντακτικού δεν είναι εφικτή η σωστή προσέγγιση του αρχαίου ελληνικού λόγου. Με το να αναλώνεται όμως κάποιος σε μηχανιστική και στείρα απομνημόνευση όχι μόνο δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, αλλά και βλάπτεται. Αυτό ίσως ηχεί κάπως περίεργα, αλλά από κάποιες αναφορές φαίνεται πως μάλλον έτσι έχουν τα πράγματα. Εύκολα γίνεται αντιληπτό σε πόσο δύσκολη θέση θα βρισκόταν ο διδάσκων, που έμεινε στον τύπο και δεν είδε την ουσία, αν ο διδασκόμενος καλοπροαίρετα ή και σκόπιμα του ζητούσε αποδείξεις για την ορθότητα των απόψεών του. Θα ήταν λογική η απαίτηση να πειστεί χωρίς επιχειρήματα; Δε θα δίνονταν στο φως της δημοσιότητας αυτή η εργασία, προϊόν έντονου προβληματισμού και μακροχρόνιας μελέτης, αν δεν υπήρχε η πεποίθηση ότι κάθε ενδιαφερόμενος (φιλόλογος, φοιτητής, μαθητής) μελετώντας την μπορεί να αντιμετωπίζει με μέθοδο αποδεικτικά ποικίλα προβλήματα. Και ασφαλώς δε διέφυγε την προσοχή μας ότι κάθε ιδέα που προκαλεί ρήξη βρίσκει φανατικούς πολέμιους στο πρόσωπο των εφησυχασμένων. (από τον πρόλογο του συγγραφέα του βιβλίου)