Οργισμένο παιδί του '68, αντιρρησίας από επιλογή, εχθρός των συμβάσεων και πολέμιος της κοινοτοπίας, ο Κρίστοφερ Χίτσενς είναι ένας από τους πιο τολμηρούς και αμφιλεγόμενους δημόσιους διανοούμενους του καιρού μας. Στην αυτοβιογραφία του ξετυλίγει τον μίτο μιας ζωής ανήσυχης και μιας ταραγμένης πολιτικής διαδρομής: από τα κολέγια της Οξφόρδης στην Αθήνα των συνταγματαρχών, από την Κούβα του Κάστρο στην Πορτογαλία του Καρβάλιο, από τη σπαραγμένη από τον Εμφύλιο Ιρλανδία πλάι στους Κούρδους μαχητές, και από τον τροτσκισμό των νιάτων του στην ανεπιφύλακτη υποστήριξη του πολέμου στο Ιράκ.
Οργισμένο παιδί του '68, αντιρρησίας από επιλογή, εχθρός των συμβάσεων και πολέμιος της κοινοτοπίας, ο Κρίστοφερ Χίτσενς είναι ένας από τους πιο τολμηρούς και αμφιλεγόμενους δημόσιους διανοούμενους του καιρού μας. Στην αυτοβιογραφία του ξετυλίγει τον μίτο μιας ζωής ανήσυχης και μιας ταραγμένης πολιτικής διαδρομής: από τα κολέγια της Οξφόρδης στην Αθήνα των συνταγματαρχών, από την Κούβα του Κάστρο στην Πορτογαλία του Καρβάλιο, από τη σπαραγμένη από τον Εμφύλιο Ιρλανδία πλάι στους Κούρδους μαχητές, και από τον τροτσκισμό των νιάτων του στην ανεπιφύλακτη υποστήριξη του πολέμου στο Ιράκ. Αιρετικός και βλάσφημος, δεν θα διστάσει να τα βάλει με τον Χένρι Κίσινγκερ, τον Μπιλ Κλίντον και τη Μητέρα Τερέζα, να επιτεθεί με σφοδρότητα στη θρησκεία, να κατακρημνίσει προσωπικότητες όπως ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Γκορ Βιντάλ και ο Έντουαρντ Σαΐντ. Παράλληλα, όμως, μιλάει με θέρμη για τις μεγάλες του φιλίες, τον ποιητή Τζέιμς Φέντον και τους πεζογράφους Μάρτιν Έιμις και Σαλμάν Ρούσντι, αναπολεί με τρυφερότητα τους γονείς του, τον "υποπλοίαρχο" και την ωραία Ιβόν που αυτοκτόνησε στην Αθήνα όταν ο ίδιος ήταν 24 ετών, αυτοσαρκάζεται, αναθεωρεί. Ισορροπώντας ανάμεσα στην ευθυμία και τη μελαγχολία, την οξύτητα και τη σοβαρότητα, σκιαγραφεί πενήντα χρόνια πολιτικής και λογοτεχνικής ιστορίας με τη γραφίδα ενός συναρπαστικού λογοτέχνη κι ενός πνεύματος ανήσυχου, όσο και η εποχή μας.
