Σε αντίθεση με τους πολέμους ή τις αυτοκρατορίες, ο έρωτας δεν αφήνει ίχνη για τον αρχαιολόγο: Τα γραπτά φιλιά είναι το μόνο που μένει από τη σύντομη, φλογερή αλχημεία του ανθρώπινου πάθους. Ο Έζρα Πάουντ κάποτε περιέγραψε τις μεταφράσεις των αρχαίων συγγραφέων ως «προσφορά αίματος στα φαντάσματα». Αυτό το συγκλονιστικά όμορφο βιβλίο δίνει μια ζεστή πνοή ζωής στα ποιήματα και στις επιστολές και των μεγάλων αλλά και των αγνώστων, χαμένων εραστώντης αρχαίας Μεσογείου.
Σε αντίθεση με τους πολέμους ή τις αυτοκρατορίες, ο έρωτας δεν αφήνει ίχνη για τον αρχαιολόγο: Τα γραπτά φιλιά είναι το μόνο που μένει από τη σύντομη, φλογερή αλχημεία του ανθρώπινου πάθους. Ο Έζρα Πάουντ κάποτε περιέγραψε τις μεταφράσεις των αρχαίων συγγραφέων ως «προσφορά αίματος στα φαντάσματα». Αυτό το συγκλονιστικά όμορφο βιβλίο δίνει μια ζεστή πνοή ζωής στα ποιήματα και στις επιστολές και των μεγάλων αλλά και των αγνώστων, χαμένων εραστώντης αρχαίας Μεσογείου. Τα λόγια που ειπώθηκαν πριν από δυο χιλιάδες χρόνια είναι τόσο δροσερά, παθιασμένα και καμιά φορά αυθάδη, όσο και οι ωμοί στίχοι των σημερινών τραγουδιών, και εικονογραφούνται εδώ με ζωηρές εικόνες από την Αρχαιότητα, που, όμως, δεν απέχουν πολύ από τη σύγχρονη τεχνοτροπία. Αυτές οι προσωπογραφίες του φαγιούμ, που ανακαλύφθηκαν στα ελληνικά νεκροταφεία της ρωμαϊκής Αιγύπτου, είναι η πιο έντονη και γοητευτική προσωπική τέχνη που επέζησε από τον αρχαίο κόσμο. Οι προσωπογραφίες αυτές είχαν αντικαταστήσει τα γύψινα προσωπεία που έπαιρναν από τα πρόσωπα των νεκρών οι αρχαίοι Αιγύπτιοι. Τα γεμάτα ζωντάνια πρόσωπά τους εξακολουθούν να εκφράζουν όλο το γλυκό δέος, τη γοητεία και τον αγιάτρευτο πόνο του έρωτα, και μόνο η υπέροχη πατίνα του παρελθόντος προδίδει την παλαιότητά τους.
