Αναζητώντας τη λήθη
[...] Λίγο πριν από το θάνατό της η Ιζαμπέλ Έμπερχαρντ έγραψε: "Κανείς δεν έζησε περισσότερο από μένα την κάθε μέρα, κανείς δεν εξαρτιόταν τόσο από την τύχη, είναι η αναπόδραστη αλυσίδα των γεγονότων που μ' έφερε σ' αυτό το σημείο, παρά εγώ που προκάλεσα να συμβούν αυτά τα πράγματα". Η ζωή της φαίνεται αφημένη στο τυχαίο, στο έλεος των παρορμήσεων, κι ωστόσο τα γραπτά της αποδεικνύουν το αντίθετο. Δεν έπαιρνε αποφάσεις - η ζωή την ωθούσε να δρα.
Η Ιζαμπέλ Έμπερχαρντ (1877-1904) γεννήθηκε στη Γενεύη. Μητέρα της ήταν η Γερμανίδα αριστοκράτισσα Ναταλί Έμπερχαρντ, σύζυγος του στρατηγού-γερουσιαστή ντε Μέρντερ, και πατέρας της ο Ρώσος αναρχικός Αλέξανδρος Τροφιμόφσκι, αποσχηματισμένος παπάς και φίλος του Μπακούνιν. Έζησε σε μια ελευθέρια ατμόσφαιρα γνωρίζοντας σημαντικούς διανοούμενους -που σύχναζαν στην οικογενειακή έπαυλη- και απέκτησε ασυνήθιστη για την εποχή της παιδεία. Στην εφηβεία της ασπάστηκε τον Ισλαμισμό και από τότε έζησε κυρίως στη Βόρεια Αφρική (Αλγερία, Τυνησία, Μαρόκο). Λάτρεψε την έρημο και τους ανθρώπους της και είχε μια ελεύθερη, απαστράπτουσα και αντισυμβατική ζωή με το πιο παράδοξο τέλος. Πνίγηκε παρασυρμένη από χείμαρρο στη μέση της ερήμου. Ήταν 27 χρονών.
