Αντεπίθεση του μαρξισμού

Στα δύσκολα κρίνονται οι άνθρωποι. Το αντεπαναστατικό κλίμα διεθνώς και η συνακόλουθη υποχώρηση της Ιστορίας που συντελέστηκε το 1989 -'91 αποδείχθηκε το καλύτερο δοκιμαστήριο για την ιδεολογική και αγωνιστική συνέπεια πάμπολλων κατά δήλωση τους, ή όντως, προοδευτικών, ριζοσπαστών κι επαναστατών. Η άμυνα ποτέ δεν ταίριαζε στον Μαρξισμό. Η καλλιέργεια, προβολή, ανάπτυξη και υπεράσπισή του είναι πράξεις καθαρά επιθετικές. Αμύνονται οι εκφραστές κι απολογητές του παρελθόντος. Οι φορείς του μέλλοντος αντεπιτίθενται. Ο συγγραφέας επέλεξε τομείς και ζητήματα που συναποτελούν τα τρία συστατικά μέρη της πρωτοπόρας κοσμοθεωρίας, ενώ, παράλληλα, δεν άφησε έξω από τη διαπραγμάτευση καίριες πλευρές του εποικοδομήματος. Φρόντισε να συνδυάζεται το επίκαιρο με το θεμελιώδες: η επικαιρότητα να εμφορείται από το πνεύμα του θεμελιώδους και το τελευταίο να συνιστά το υπόβαθρό της και να φέρει τη σφραγίδα των γνωρισμάτων της. Σκοπός του να καταδείξει την επιστημονική εγκυρότητα του Μαρξισμού - Λενινισμού και την ανωτερότητα του έναντι της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας. Η ποικιλία και ο πλούτος των θεμάτων, η ζωντανή γλώσσα και το εναργές και πυκνό ύφος, δεν επιτρέπουν στον αναγνώστη να πλήξει. Εκτός από την ηδονή της γνώσης, απολαμβάνει και την αισθητική ηδονή της ανάγνωσης.