Μέσα από κείμενα και δημοσιεύματα στον Τύπο προσπαθώ να αφηγηθώ στιγμιότυπα από τη συνεχιζόμενη περιπέτεια της δευτεροβάθμιας Τεχνικής-Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Από το 2004, που εκδόθηκε το προηγούμενο βιβλίο μου "1997 και εφτά-η μεγάλη περιπέτεια της ΤΕΕ", μέχρι το 2014. Η τελευταία όμως χρονιά, με τις βάρβαρες διαθεσιμότητες και το κλείσιμο τομέων και ειδικοτήτων, μας σημάδεψε ως εκπαιδευτικούς, ως συνδικαλιστές αλλά και ως ανθρώπους. Έκανε πολλούς συναδέλφους να ξαναδούν με άλλα μάτια τη ζωή τους.
Μέσα από κείμενα και δημοσιεύματα στον Τύπο προσπαθώ να αφηγηθώ στιγμιότυπα από τη συνεχιζόμενη περιπέτεια της δευτεροβάθμιας Τεχνικής-Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Από το 2004, που εκδόθηκε το προηγούμενο βιβλίο μου "1997 και εφτά-η μεγάλη περιπέτεια της ΤΕΕ", μέχρι το 2014. Η τελευταία όμως χρονιά, με τις βάρβαρες διαθεσιμότητες και το κλείσιμο τομέων και ειδικοτήτων, μας σημάδεψε ως εκπαιδευτικούς, ως συνδικαλιστές αλλά και ως ανθρώπους. Έκανε πολλούς συναδέλφους να ξαναδούν με άλλα μάτια τη ζωή τους.
Να αναθεωρήσουν πράγματα και αξίες. Να πονέσουν πολύ. Και, από την άλλη, να ανακαλύψουμε για μια ακόμη φορά τη δική μας διαθεσιμότητα στη συλλογικότητα και τον αγώνα. Να νιώσουμε περήφανοι και δυνατοί απέναντι σε αυτούς που μας "κλάδεψαν" με τις υπογραφές τους. Και οι μαθητές και οι μαθήτριές μας δίπλα μας, μαζί στις διεκδικήσεις: Να επανέλθουν τομείς και ειδικότητες στα σχολεία. Να γυρίσουν πίσω οι εκπαιδευτικοί. Θα γίνει παιδιά, και θα είναι "ντάλα μεσημέρι".
