Στο ερώτημα "πώς οργανώνονται οι κοινωνικές σχέσεις στη μεσαιωνική Δύση;" το βιβλίο αυτό αναζητά απαντήσεις τόσο στις βαθύτερες υλικές δομές (δημογραφικές, οικονομικές, τεχνολογικές κλπ.) όσο και στις νοητικές στάσεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων όπως ανιχνεύονται στην ιδεολογία, το θρησκευτικό δόγμα, τις θρησκευτικές πρακτικές και τις δικαιικές συνήθειες. Επιπλέον, χάρη στην ιστορική ανθρωπολογία, το ενδιαφέρον της έρευνας στρέφεται στον γάμο, τη σεξουαλικότητα και τη θρησκεία.
Στο ερώτημα "πώς οργανώνονται οι κοινωνικές σχέσεις στη μεσαιωνική Δύση;" το βιβλίο αυτό αναζητά απαντήσεις τόσο στις βαθύτερες υλικές δομές (δημογραφικές, οικονομικές, τεχνολογικές κλπ.) όσο και στις νοητικές στάσεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων όπως ανιχνεύονται στην ιδεολογία, το θρησκευτικό δόγμα, τις θρησκευτικές πρακτικές και τις δικαιικές συνήθειες. Επιπλέον, χάρη στην ιστορική ανθρωπολογία, το ενδιαφέρον της έρευνας στρέφεται στον γάμο, τη σεξουαλικότητα και τη θρησκεία.
Ο Μεσαίωνας είναι και "ξένη χώρα" και προοίμιο της νεότερης εποχής. Ο Μεσαίωνας δεν έχει εντελώς χαθεί, γι' αυτό και μπορούμε να τον μελετήσουμε. Μια τέτοια αισιόδοξη αίσθηση, σε πείσμα της παραλυτικής κάποτε απορίας που προκαλεί η ετερότητα του μακρινού παρελθόντος, έθρεψε τη "μετρημένη βεβαιότητα" των απαντήσεων στα ερωτήματα που τίθενται στο βιβλίο. Το θέμα της συνέχειας και της ασυνέχειας υφαίνει ένα νήμα που διατρέχει ολόκληρο το βιβλίο, είτε γίνεται λόγος για τους θεσμούς στον πρώιμο Μεσαίωνα είτε για τη "φεουδαρχική επανάσταση", το εμπόριο, τη "γένεση" των πόλεων ή τις "κρίσεις" του ύστερου Μεσαίωνα.
Το βιβλίο, χωρίς να εγκαταλείπει την παραδοσιακή χρονολογική εξιστόρηση, οργανώνεται θεματικά. Έτσι επιδιώκει να συνοψίσει όσο το δυνατόν πιο κατανοητά τις ιστοριογραφικές διαμάχες που συγκροτούν την κοινωνική ιστορία του Μεσαίωνα, όχι ως γλωσσική αναπαράσταση του παρελθόντος αλλά ως το αφήγημα που συνθέτουν οι απαντήσεις στα προβλήματα που θέτει η ιστορική έρευνα.
Η Ρίκα Μπενβενίστε γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1959. Σπούδασε Ιστορία στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και έκανε το διδακτορικό της στη μεσαιωνική ιστορία στη Σορβόννη (Ρaris, Ρantheon-Sorbonne).
Δίδαξε στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σήμερα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Μεσαιωνικής Ευρώπης στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Μελέτες της για τα δικαστικά αρχεία της μεσαιωνικής Γαλλίας, την ιστορική ανθρωπολογία και τις σχέσεις εβραίων και χριστιανών στη μεσαιωνική Δύση έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται επίσης η εβραϊκή ιστοριογραφία και η ιστορία του Ολοκαυτώματος.
Το 2015 τιμήθηκε με το "Κρατικό ειδικό βραβείο σε λογοτέχνη του οποίου το βιβλίο προάγει σημαντικά το διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα" για το έργο της "Αυτοί που επέζησαν. Αντίσταση, εκτόπιση, επιστροφή. Θεσσαλονικείς Εβραίοι στη δεκαετία του 1940", εκδόσεις Πόλις.
