[...] Ο Βάσος Καπάνταης κάνει μια γλυπτική η οποία χωρίζεται σε δύο μεγάλες ενότητες: τα δημόσια έργα και τα ιδιωτικά. Η έκθεση αυτή ασχολείται λιγότερο με τα δημόσια έργα (για λόγους αυτονόητους, αφού δεν υπάρχει τρόπος να τα εκθέσει κανείς) και έτσι επικεντρώνεται στα ιδιωτικά. Όμως, στα δημόσια έργα συγκαταλέγεται το έργο ζωής του Βάσου Καπάνταη, το έργο που έφτιαξε στην πλατεία Χρυσοστόμου Σμύρνης, στη Νέα Σμύρνη. Το έργο αυτό είναι μέρος της έκθεσης, μιας και προτείνεται στους επισκέπτες της να πάνε στη Νέα Σμύρνη, στην πλατεία Χρυσοστόμου, να το δουν. Για το σκοπό αυτό, ετοιμάστηκε και ένα μικρό βοηθητικό φυλλάδιο. Στό ανά χείρας βιβλίο υπάρχει ειδικό κεφάλαιο γι' αυτό, με ένα κείμενο του υπογράφοντος αυτό το σημείωμα. [...]
Τα δημόσια έργα του Βάσου Καπάνταη είναι αυτά που κατεξοχήν ασχολούνται με την ιστορία του τόπου, τις πληγές του '22 και της Κατοχής, ή αποτελούν μνημεία μνήμης των τόπων όπου βρίσκονται.
[...] Τα ιδιωτικά έργα του Βάσου Καπάνταη, που τα περισσότερα έχουν μικρό μέγεθος, δεν έχουν σχέση ούτε με την Ιστορία ούτε με τους τόπους. Είναι έργα χαράς, ερωτισμού και συγκίνησης. Ο ερωτισμός κυριαρχεί μέσα σε έναν κόσμο που θέλει να δει, να ακουμπήσει, να εισχωρήσει, να καταλάβει. Δεν είναι όμως έργα αφελή, ανέμελα και χαριτωμένα. Είναι ταυτόχρονα σκληρά, πολλές φορές στρυφνά και κάποιες φορές η απελπισία κυριαρχεί. Ένα υπέροχο και πανέμορφο κεφάλι (αρ. κατ. 5), που όμως έχει μια τρύπα στο κρανίο. Γυναικεία σώματα, που καμιά φορά ο αισθησιασμός τους συγκρούεται με τη μοναξιά (αρ. κατ. 82) και ακόμα, μάτια πληγωμένα, βασανισμένα, που δεν βλέπουν (αρ. κατ. 7). Η σκληράδα και η αγωνία, που πολλές φορές είναι κομμάτια του έρωτα και της χαράς, διαπλέκονται μέσα στο έργο του Βάσου Καπάνταη, γιατί εντέλει το έργο του είναι για τη ζωή. Η γλυπτική αξία αυτών των μικρών σε διαστάσεις έργων είναι πράγματι μεγάλη. Η ευαισθησία και η ακρίβεια της κατασκευής τους, μαζί με την έντονη συναισθηματική παρουσία τους, τα κάνουν να είναι μέρος ενός ολόκληρου και γι' αυτό αγωνιώδους κόσμου. [...]
Γιώργος Χατζημιχάλης
