Δε γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά
Με τον πρωτότυπο τίτλο του ο συγγραφέας δηλώνει την πίστη του πως αλλαγές/τομές που χρειάζονται να γίνουν τόσο στη νομοθεσία όσο και στη νοοτροπία για μια σύγχρονη αλλά ανθρώπινη κοινωνία απαιτούν "να σπάσεις αυγά". Δηλαδή να κάνεις και ρήξεις με οργανωμένα "συμφέροντα" και ομάδες, χωρίς να υπολογίζεις πάντα το περίφημο πολιτικό κόστος (που από πολλούς χρησιμοποιείται απλά ως δικαιολογία για τη μη αλλαγή). Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται κείμενα και συνεντεύξεις για την Παιδεία και τα προβλήματά της, τόσο γενικά όσο και ειδικά για το Α.Π.Θ.
Ο Γιάννης Αντωνόπουλος γεννήθηκε το 1939 στη Θεσσαλονίκη. Πέρασε πρώτος, μετά από εισαγωγικές εξετάσεις, στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1958, από όπου και αποφοίτησε το 1964. Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή καριέρα του ήδη από το 1961, οπότε άρχισε να εργάζεται ανεπίσημα ως άμισθος βοηθός του καθηγητή Νικόλαου Εμπειρίκου, ασκώντας στα εργαστήρια Φυσικής τους πρωτοετείς φοιτητές. Μετά τη στρατιωτική υπηρεσία του ως έφεδρος ανθυπολοχαγός των Διαβιβάσεων δίδαξε στην Τεχνική Σχολή Ευκλείδης έως το 1969, οπότε διορίσθηκε βοηθός και στη συνέχεια επιμελητής στη Β' Εδρα Φυσικής. Το 1981 εξελέγη καθηγητής Μεταλλογνωσίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης όπου δίδαξε έως το 1985, οπότε και επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Ασχολήθηκε έντονα με τα διοικητικά του ΑΠΘ, αφού διετέλεσε για δύο θητείες αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής, για άλλες δύο θητείες πρόεδρος του Τμήματος, για δύο θητείες αντιπρύτανης του ΑΠΘ και τέλος πρύτανης. Διετέλεσε επίσης ειδικός γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης επί υπουργίας Γεωργίου Σουφλιά.
