Ο "Διάπλους" είναι ένα αφηγηματικό βιωματικό ταξίδι στην ελληνική ωκεανογραφική έρευνα, που ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφικών και Αλιευτικών Ερευνών, από τις μικρές εγκαταστάσεις του πρώην κέντρου αναψυχής Τροκαντερό στο Παλαιό Φάληρο, με τη συμμετοχή μιας μικρής ομάδας 8-10 νέων πτυχιούχων φυσιογνωστών, φυσικών, γεωπόνων και χημικών, και φθάνει στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, με τη δημιουργία του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, του μεγαλύτερου ερευνητικού κέντρου στο χώρο της θαλάσσιας επιστήμης στη Μεσόγειο.
Ο "Διάπλους" είναι ένα αφηγηματικό βιωματικό ταξίδι στην ελληνική ωκεανογραφική έρευνα, που ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφικών και Αλιευτικών Ερευνών, από τις μικρές εγκαταστάσεις του πρώην κέντρου αναψυχής Τροκαντερό στο Παλαιό Φάληρο, με τη συμμετοχή μιας μικρής ομάδας 8-10 νέων πτυχιούχων φυσιογνωστών, φυσικών, γεωπόνων και χημικών, και φθάνει στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, με τη δημιουργία του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, του μεγαλύτερου ερευνητικού κέντρου στο χώρο της θαλάσσιας επιστήμης στη Μεσόγειο.
Το κείμενο του Χρόνη είναι ένα κείμενο που αποπνέει αυτοσαρκασμό, αυτοκριτική αλλά και, το σπουδαιότερο, γενναιοδωρία. Αναγνωρίζει τις σημαντικέςς συμβολές συναδέλφων του - επώνυμων και μη - και δεν "τσιγκουνεύεται" να αφιερώσει λίγες φράσεις για να μας περιγράψει σε τι ακριβώς έχουν συμβάλει διάφορα άτομα. Με αυτό τον τρόπο δεν μας παραδίδει μόνον ένα βιβλίο που εξιστορεί τη βασανιστική πορεία της εδραίωσης της ωκεανογραφίας στην Ελλάδα, αλλά μας προτείνει και μια συγκεκριμένη ηθική για το πώς πρέπει να γράφονται οι αντίστοιχες ιστορίες από τους πρωταγωνιστές τους.
Κώστας Γαβρόγλου
Καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών, Πανεπιστήμιο Αθηνών
