Τι διαβάζει ο Νίκος Εγγονόπουλος γράφοντας τα ποιήματά του ή ζωγραφίζοντας τους πίνακές του, και το ανακαλύπτουμε εμείς όταν ασχολούμαστε μαζί του; Επιχειρώντας απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, αυτό το βιβλίο ιχνηλατεί την ύπαρξη παλιών κειμένων και προσώπων, από τον καιρό των ακριτικών τραγουδιών μέχρι τα προεπαναστατικά χρόνια, στο έργο του Εγγονόπουλου. Αναδεικνύεται έτσι ο διάλογος του ζωγράφου και ποιητή με το ελληνικό λογοτεχνικό και ιστορικό παρελθόν και αποδεικνύεται ότι ο συνδυασμός των παλαιών αναγνώσεων σε ένα καινούριο, υπερρεαλιστικό ποίημα ή πίνακα έχει βαθιές ρίζες.
Τι διαβάζει ο Νίκος Εγγονόπουλος γράφοντας τα ποιήματά του ή ζωγραφίζοντας τους πίνακές του, και το ανακαλύπτουμε εμείς όταν ασχολούμαστε μαζί του; Επιχειρώντας απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, αυτό το βιβλίο ιχνηλατεί την ύπαρξη παλιών κειμένων και προσώπων, από τον καιρό των ακριτικών τραγουδιών μέχρι τα προεπαναστατικά χρόνια, στο έργο του Εγγονόπουλου. Αναδεικνύεται έτσι ο διάλογος του ζωγράφου και ποιητή με το ελληνικό λογοτεχνικό και ιστορικό παρελθόν και αποδεικνύεται ότι ο συνδυασμός των παλαιών αναγνώσεων σε ένα καινούριο, υπερρεαλιστικό ποίημα ή πίνακα έχει βαθιές ρίζες. Είναι αποτέλεσμα της ιδιομορφίας του συγκεκριμένου προσώπου και εξαρτάται από την ζωή του, την καταγωγή, τις σπουδές, τις γνωριμίες, την διδασκαλία, το περιβάλλον μες στο οποίο έζησε. Η καταγραφή των λογοτεχνικών και ιστορικών σημείων έχει σκοπό να πείσει και εσάς ότι κάθε δημιουργός υφαίνει το κείμενό του συνδιαλεγόμενος με την εποχή του, με άλλους ομοτέχνους (παρελθόντος-παρόντος), με τα διαβάσματά του. Το ιδιαίτερο που συμβαίνει με τον Εγγονόπουλο, έχει σχέση με το είδος του παρελθόντος που χρησιμοποιεί και με το ότι ομολογεί ευθαρσώς τα δάνειά του. Για να καταλάβουμε εν τέλει ότι η αφομοιωμένη ανάγνωση είναι πάντοτε μοντέρνα, πράγματι. Πρόκειται για την αγάπη του λόγου που διαλύεται και διαποτίζει τα πάντα, που αλλάζει ζωές, ώστε όλα τα παλιά να φαίνονται καινούρια και να είναι στ' αλήθεια.
Ο Δημήτρης Βλαχοδήμος γεννήθηκε στο Καστράκι Αγρινίου το 1964. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Αθηνών και εργάζεται ως φιλόλογος στην Μέση Εκπαίδευση. Η αγάπη της λογοτεχνίας τον οδήγησε σε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1999-2002). Η διπλωματική του εργασία τιμήθηκε με το βραβείο "Μενέλαος Παρλαμάς" του Συλλόγου "Φίλοι του Πανεπιστημίου Κρήτης", επεξεργασμένη και εμπλουτισμένη της μορφή, αποτελεί αυτό εδώ το βιβλίο. Έχει λάβει μέρος ως εισηγητής σε εκδηλώσεις και συνέδρια για λογοτεχνικά ζητήματα στην Πάτρα, την Αθήνα, την Ερμούπολη, τον Βόλο, τα Χανιά. Λογοτεχνικά και κριτικά κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Εντευκτήριο, Ίνδικτος, Νέα Εστία, Νεοελληνική Παιδεία, Νεφούρια, Παπαδιαμαντικά Τετράδια, Ποίηση, Φιλολογική. Ενδιαφέρεται κυρίως για την σχέση μεταξύ των κειμένων, τι διαβάζει ένα έργο (τι προσλαμβάνει) αλλά και τι διαβάζεται εντός του από τον αναγνώστη ή την κριτική (πώς προσλαμβάνεται). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εκπονεί και την διδακτορική του διατριβή στο ΑΠΘ για τον Ν. Γ. Πεντζίκη.
