Καθώς η διαλεκτική σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον εξελίσσεται, και καθώς τεκμηριώνεται με ολοένα και ισχυρότερα επιχειρήματα η άποψη ότι η συμφιλίωση του ανθρώπου με τη φύση, την κοινωνία και τον πολιτισμό είναι απαραίτητη για τη βιωσιμότητα του πλανήτη και του ίδιου του ανθρώπου, οι Επιστήμες της Αγωγής αναλαμβάνουν ένα σοβαρό ρόλο: να μεσολαβήσουν ώστε, από τη μια πλευρά, να γίνουν κατανοητές οι σοβαρές αρνητικές συνέπειες των περιβαλλοντικών ζητημάτων και, από την άλλη, να αναπτυχθούν εκείνες οι ευαισθησίες για το περιβάλλον που θα βοηθήσουν να επικρατήσει η αειφορική οπτική στην κατανάλωση, την παραγωγή, την πολιτική, τη διαχείριση των πόρων και τον τρόπο ζωής.
Ο παρών τόμος φιλοξενεί άρθρα που προβάλλουν διεργασίες σκέψης για το περιβάλλον και την αειφόρο ανάπτυξη, και χαράσσουν μονοπάτια μέσα από τα οποία η εκπαίδευση, ανεξαρτήτως μορφής ή βαθμίδας, γίνεται μοχλός που προωθεί την αειφορία. Τα μονοπάτια αυτά οδηγούν σε νέες προτάσεις για τη σχολική πραγματικότητα τόσο σε επίπεδο οργάνωσης και διοίκησης, όσο και σε επίπεδο διδακτικών και μαθησιακών προσεγγίσεων. Η θεωρητική τεκμηρίωση αλλά και η εμπειρική διερεύνηση των προτάσεων δίνουν στους αναγνώστες –φοιτητές και φοιτήτριες, εκπαιδευτικούς και ερευνητές– την ευκαιρία να διαμορφώσουν άποψη για τα καίρια περιβαλλοντικά ζητήματα που απασχολούν σήμερα την κοινωνία.
