Η δυσλεξία αποτελεί την περισσότερο μελετημένη κατηγορία των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Η πληθώρα των ερευνητικών εργασιών γι' αυτήν έχει συμβάλει ώστε να προσδιοριστεί η φύση της συγκεκριμένης δυσκολίας και να καταδειχθεί η πολλαπλότητα της αιτιολογίας της, με αποτέλεσμα την εφαρμογή κατάλληλων στρατηγικών εκπαιδευτικής παρέμβασης. Ωστόσο, διαπιστώνεται η ένδεια της σχετικής βιβλιογραφίας -και ιδιαίτερα της ελληνικής- σε ζητήματα που αφορούν στη συναισθηματική και στην κοινωνική ανάπτυξη των δυσλεξικών παιδιών και εφήβων.
Η δυσλεξία αποτελεί την περισσότερο μελετημένη κατηγορία των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Η πληθώρα των ερευνητικών εργασιών γι' αυτήν έχει συμβάλει ώστε να προσδιοριστεί η φύση της συγκεκριμένης δυσκολίας και να καταδειχθεί η πολλαπλότητα της αιτιολογίας της, με αποτέλεσμα την εφαρμογή κατάλληλων στρατηγικών εκπαιδευτικής παρέμβασης. Ωστόσο, διαπιστώνεται η ένδεια της σχετικής βιβλιογραφίας -και ιδιαίτερα της ελληνικής- σε ζητήματα που αφορούν στη συναισθηματική και στην κοινωνική ανάπτυξη των δυσλεξικών παιδιών και εφήβων. Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να αναδείξει το ρόλο των κοινωνικο-συναισθηματικών παραμέτρων στην αποκατάσταση των αναγνωστικών δυσκολιών, αλλά και στην προσωπική εξέλιξη των δυσλεξικών παιδιών. Το εγχείρημα αυτό βασίζεται στην προσέγγιση δύο κεντρικών ερωτημάτων:
- Κατά πόσο είναι δυνατόν τα συναισθηματικά προβλήματα του παιδιού να συντελούν, σε ορισμένες περιπτώσεις, στην εμφάνιση της δυσλεξίας;
- Ποιες είναι οι επιπτώσεις της δυσλεξίας και της επακόλουθης σχολικής αποτυχίας στον ψυχικό κόσμο και στην κοινωνική συμπεριφορά του παιδιού και του εφήβου;
Η ερευνητική μαρτυρία υποστηρίζει την παρουσία συναισθηματικών και ψυχοκοινωνικών προβλημάτων στα δυσλεξικά παιδιά. Η κριτική ανάλυση των ερευνών, στην οποία αποσκοπεί η συγγραφέας, υποβάλλει το ενδεχόμενο αλληλεξάρτησης των εν λόγω προβλημάτων και οδηγεί στον προβληματισμό σχετικά με την ανάγκη παροχής ψυχολογικής στήριξης στους μαθητές με δυσλεξία, στο πλαίσιο της παιδαγωγικής παρέμβασης.
Η Δόικου - Αυλίδου σπούδασε στο Τμήμα Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Louis Pasteur του Στρασβούργου, από όπου και απέκτησε το διδακτορικό της δίπλωμα. Εργάστηκε ιδιωτικά ως ψυχολόγος και δίδαξε στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο Τμήμα Βρεφονηπιοκομίας του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Από το 1995 είναι λέκτορας στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το επιστημονικό της έργο επικεντρώνεται σε θέματα ειδικής αγωγής και ειδικότερα στις μαθησιακές δυσκολίες, στην οπτική ανεπάρκεια και στη σχολική και κοινωνική ένταξη των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
