Ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου ("Καράτε-ντο Νιουμόν") σημαίνει κυριολεκτικά "πέρασμα μέσα από τις πύλες του δρόμου του Καράτε" -με άλλα λόγια, μια εισαγωγή στον κόσμο του Καράτε. Το βιβλίο είναι ο καρπός της επιθυμίας του Δασκάλου Φουνακόσι να εξηγήσει τη σκέψη και την άσκηση του Καράτε σε όσους δεν τις γνωρίζουν. Περιλαμβάνει ανέκδοτα κείμενά του από διάφορες περιόδους (μέχρι τον θάνατό του το 1957) καθώς και απλοποιημένα κάτα (σειρές προδιαγεγραμμένων τεχνικών) που δημιούργησε για τους αρχάριους ο Φουνακόσι, συνθέτοντας στοιχεία από παραδοσιακά κάτα της Οκινάουα.
Ο Δάσκαλος Φουνακόσι ξεκινάει το βιβλίο διαλύοντας κάποιους από τους μύθους του Καράτε:
"Το Καράτε-ντο είναι μια ευγενική πολεμική τέχνη και ο αναγνώστης μπορεί να είναι βέβαιος ότι οι άνθρωποι οι οποίοι υπερηφανεύονται για το ότι σπάνε σανίδες ή κεραμίδια ή καυχώνται ότι μπορούν να κάνουν εξωπραγματικά κατορθώματα, όπως το να σκίζουν σάρκες και να ξεριζώνουν πλευρά, δεν ξέρουν τίποτα από Καράτε. Χαζολογούν απλώς με τα φύλλα και τα κλαδιά ενός μεγάλου δέντρου αλλά δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τον κορμό".
Στην περιγραφή του για το τι είναι το Καράτε, ο Δάσκαλος αφηγείται την ιστορία της τέχνης -την καταγωγή του από τις αρχαίες κινέζικες μεθόδους άοπλης μάχης και την εξέλιξή του σε μια μέθοδο πάλης στην Οκινάουα, μια χώρα στην οποία τα όπλα είχαν απαγορευτεί από μια σειρά διαταγμάτων τα οποία είχε εκδώσει η Ιαπωνία. Προκειμένου να προστατευθεί το Καράτε από τον έλεγχο των Ιαπώνων (και, κυρίως, για να μη μάθουν τις τεχνικές του οι Ιάπωνες άρχοντες), η εξάσκηση σε αυτό έγινε μυστική και, μέχρι πρόσφατα, η μυστικότητα αυτή απαγόρευε την ύπαρξη γραπτών αρχείων. Ο Δάσκαλος Φουνακόσι, όμως, αναγνωρίζει τόσο σε αυτό το βιβλίο όσο και σε άλλα, την ανάγκη να διαμορφωθούν με ακρίβεια τα κάτα ώστε να δημιουργηθεί το πρότυπο του πραγματικού Καράτε της Οκινάουα.
Τα κάτα στο βιβλίο αυτό δεν είναι παραδοσιακά κάτα αλλά βοηθούν στο να αποκτηθούν και να εδραιωθούν καλές συνήθειες ως προς τη στάση, τη σκέψη και την κίνηση ώστε να διευκολυνθεί και να τελειοποιηθεί η γνώση στα πραγματικά κάτα του Καράτε-ντο. Τα ειδικά αυτά κατά παρουσιάζονται με πολλές φωτογραφίες και εξηγούνται διεξοδικά.
Τέλος, ο Δάσκαλος Φουνακόσι αφηγείται ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι υπήρξαν ζωντανοί θρύλοι της εποχής που ήταν νέος και ζούσε στην Οκινάουα. Η φήμη των ανθρώπων αυτών κατάφερε να ξεπεράσει τη μυστικότητα που κάλυπτε το Καράτε μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα.
Ο Γκιτσίν Φουνακόσι, είναι παγκοσμίως διάσημος ως ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους του Καράτε και σήμερα θεωρείται διεθνώς ως ο πατέρας του σύγχρονου Καράτε. Γεννήθηκε στο Σούρι της Επαρχίας Οκινάουα, το 1868, μελέτησε το Καράτε-ντο από παιδί και ήταν ο πρώτος που οργάνωσε δημόσιες επιδείξεις. Ο Φουνακόσι είχε διδαχθεί τους κλασσικούς συγγραφείς και φιλοσόφους της εποχής του Κομφούκιου και στα νιάτα του υπήρξε δάσκαλος σε σχολεία. Έχοντας εκπαιδευθεί επί δεκαετίες υπό τους σημαντικότερους δασκάλους Καράτε της περιοχής, εξελέγη πρόεδρος της Ένωσης Πνεύματος Πολεμικών Τεχνών της Οκινάουα. Επελέγη να είναι ο πρώτος που θα επεδείκνυε το Καράτε στην Πρώτη Εθνική Αθλητική Έκθεση του Τόκιο το 1922 και η επίδειξή του αυτή είχε ως αποτέλεσμα να παρουσιαστεί η αρχαία αυτή πολεμική τέχνη στην υπόλοιπη Ιαπωνία και στη συνέχεια, στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Δάσκαλος Γκιτσίν Φουνακόσι πέθανε τον Απρίλιο του 1957.
