Η περίπτωση του Αβραάμ Παυλίδη είναι ξεχωριστή στη σκηνή της σύγχρονης ελληνικής φωτογραφίας. Η φωτογραφία αποτελεί φυσική προέκταση της έντονης ταξιδιωτικής του δραστηριότητας και της επιθυμίας του να καταγράψει χώρους επαγγελματικούς, λατρευτικούς, ιδιωτικούς που φέρουν ιδιαίτερο φορτίο μνήμης και παράδοσης. Βρισκόμαστε ενώπιον ενός έργου με ασυνήθιστη θεματογραφική και υφολογική προσήλωση, στοιχείο που του προσδίδει τον χαρακτήρα μιας ενσυνείδητης έρευνας.
Ο Παυλίδης ξεκίνησε να φωτογραφίζει από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 «χώρους της παράδοσης» προσπαθώντας συγχρόνως να αποσαφηνίσει, τεχνικά και αισθητικά, την φωτογραφική του προσέγγιση και πρακτική. Αναζητά τα θέματά του περιπλανώμενος στην ελληνική επικράτεια από τις Φέρες του Έβρου, το Δολό στα ελληνοαλβανικά σύνορα, τη Μάνη, την ορεινή Αρκαδία, ως τα νησιά του Αιγαίου, διεξάγοντας επιτόπια έρευνα και περισυλλέγοντας πληροφορίες.
Ο Αβραάμ Παυλίδης ασχολείται συστηματικά με τη φωτογραφία από το 1990. Έχει παρουσιάσει το έργο του στην Ανκόνα της Ιταλίας (2002), το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (2002) και την ομαδική έκθεση Αποθήκες του χρόνου στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (2003).
