Η Κυβέρνηση, μετά την ήττα του ΔΣΕ, είχε καταργήσει το στρατιωτικό νόμο σε όλη την Ελλάδα, εξακολουθούσε να τον έχει σε ισχύ μόνο στην Ικαρία και την Κρήτη.
Μάζεψε απ' όλη την περιοχή του Αιγαίου χωροφύλακες, τους συγκρότησε σε αποσπάσματα και τους έστειλε στην Ικαρία σχεδιάζοντας μια εκκαθαριστική επιχείρηση για να εξοντώσουν τους εννιά παράνομους αγωνιστές: Τσερμέγκα Γιάννη, Γκότζο Χαράλαμπο, Τσαμπή Στρατή, Λίτσα Κώστα, Καλαμπόγια Αντώνη, Μπάφα Μήτσο, Μουρίκη Φίλιππο, Φρούζε Βασίλη και Παπαγεωργάκη Στεφανή.
Το βιβλίο αυτό εξιστορεί τους ηρωικούς άθλους των παράνομων Ικαριωτών και των συντρόφων τους εξόριστων που είχαν δραπετεύσει από την εξορία και είχαν ενταχθεί στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στα τμήματα της Ικαρίας.
Η δραπέτευση των παράνομων από την Ικαρία, που τη φύλαγαν από στεριά και θάλασσα τόσες δυνάμεις, μοιάζει με μύθο. Είναι, όμως, μια πραγματικότητα. Οι παράνομοι χρησιμοποίησαν όχι τα φανταστικά φτερά του Δαίδαλου, αλλά τα υπαρκτά στη ζωή πλεούμενα.
Ο Στεφανής Παπαγεωργάκης γεννήθηκε το 1923 στο Μουράτο Ικαρίας. Ήταν το 3ο από τα 7 παιδιά οικογένειας εργατοαγροτών. Οι βιοποριστικές ανάγκες του επέτρεψαν να φοιτήσει μόνο μέχρι τη Γ΄ τάξη του εξατάξιου γυμνασίου.
Με τη χιτλεροφασιστική εισβολή η οικογένειά του κατέφυγε στην Κύπρο και ο Στεφανής κατατάχθηκε εθελοντής στο στρατό της Μέσης Ανατολής. Το 1942 έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Συμμετείχε ενεργά στο κίνημα της Μέσης Ανατολής και γι' αυτό κλείστηκε στις αρχές του 1944 στα σύρματα. Τον Αύγουστο του 1945 απολύθηκε και επέστρεψε στην πατρίδα του.
Το συνεχές κυνηγητό της χωροφυλακής τον ανάγκασε να καταφύγει στο ΔΣΕ Ικαρίας. Η υπόλοιπη οικογένειά του στάλθηκε στη Μακρόνησο.
Την περίοδο της παρανομίας στην Ικαρία διετέλεσε Γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Ικαρίας του ΚΚΕ. Καταδικάστηκε το 1949 ερήμην σε θάνατο από το Εφετείο Σύρου και επικηρύχτηκε με 25 εκατομμύρια δραχμές.
Τον Ιούνη του 1955, ύστερα από έγκριση της ΚΕ του ΚΚΕ οι τελευταίοι αντάρτες και ανάμεσά τους ο Στεφανής δραπέτευσαν στο εξωτερικό.
Το 1969 με εντολή του κόμματος ήρθε παράνομα στην Ελλάδα για να συμβάλλει στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής δράσης και στην ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών οργανώσεων. Πιάστηκε από το δίδυμο Μάλλιου-Μπάμπαλη και καταδικάστηκε από χουντικό εφετείο. Με την αποφυλάκισή του δραπέτευσε ξανά στο εξωτερικό με τη βοήθεια του Κόμματος και πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος στο 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Μετά την πτώση της χούντας συνέβαλε στη συγκρότηση των κομματικών οργανώσεων στον Πειραιά. Παρέμεινε στέλεχος της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά ως το τέλος της ζωής του το 1999.
