Η μελισσοκομία στην Άνδρο, όπως και σε κάθε άλλο μέρος στην Ελλάδα, έχει ιστορία που χάνεται στο χρόνο. Η καταγραφή της μελισσοκομίας που έγινε το 1999 μας δίνει μια εικόνα με τις παραδοσιακές τεχνικές, όπως έμεινε στη μνήμη των κατοίκων του νησιού. Ουσιαστικά είναι η εικόνα μιας εποχής που ανακαλεί μνήμες που σβήνουν και αλλοιώνονται καθώς ψάχνομε το παρελθόν όλο και ποιο βαθιά. Εδώ δεν θα γίνει προσπάθεια διαχρονικής αναφοράς στη μελισσοκομία. Θα μας απασχολήσει μόνο η ενασχόληση όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στο νησί πριν αντικατασταθεί από τη σύγχρονη "ευρωπαϊκή" κυψέλη.
Η μελισσοκομία στην Άνδρο, όπως και σε κάθε άλλο μέρος στην Ελλάδα, έχει ιστορία που χάνεται στο χρόνο. Η καταγραφή της μελισσοκομίας που έγινε το 1999 μας δίνει μια εικόνα με τις παραδοσιακές τεχνικές, όπως έμεινε στη μνήμη των κατοίκων του νησιού. Ουσιαστικά είναι η εικόνα μιας εποχής που ανακαλεί μνήμες που σβήνουν και αλλοιώνονται καθώς ψάχνομε το παρελθόν όλο και ποιο βαθιά. Εδώ δεν θα γίνει προσπάθεια διαχρονικής αναφοράς στη μελισσοκομία. Θα μας απασχολήσει μόνο η ενασχόληση όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στο νησί πριν αντικατασταθεί από τη σύγχρονη "ευρωπαϊκή" κυψέλη. Η σύγχρονη ευρωπαϊκή κυψέλη δεν είναι μόνο ένας διαφορετικός τύπος κυψέλης αλλά και μια διαφορετική τεχνική, που κυριολεκτικά σπάει τη μεγάλη παράδοση με τις τεχνικές που απέδιδαν, εκτός από μέλι, κερί και ένα ακόμα πιο άγνωστο, για εμάς σήμερα, παράγωγο, το ρακί ή μελόρακο.[...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ο Γιώργος Σπέης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Αμερική ηλεκτρολόγος μηχανικός. Έχει περάσει τη ζωή του ανάμεσα στην πληροφορική (για βιοπορισμό) και την εθνογραφία. Έχει κάνει εθνογραφική έρευνα ανά την Ελλάδα, έχει συλλέξει αντικείμενα και συγγράψει 10 βιβλία και διάφορα άρθρα με θέμα τον υλικό πολιτισμό και την περιβαλλοντική εκπαίδευση. Έχει τιμηθεί με βραβείο από το Λαογραφικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών.
