Ο Παναγής Καββαδίας γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1850. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και μετά στο Βερολίνο, το Μόναχο και το Παρίσι.
Το 1881 άρχισε ανασκαφές στην Επίδαυρο, αποτέλεσμα των οποίων ήταν ευρήματα ανεκτίμητης αξίας. Το 1885, οπότε και έγινε γενικός έφορος αρχαιοτήτων, άρχισε ανασκαφές στην Ακρόπολη και τα ευρήματά του εκτέθηκαν στο Μουσείο Ακροπόλεως που ίδρυσε ο ίδιος.
Μερίμνησε για τη δημιουργία μουσείων ανά την Ελλάδα, για την οργάνωση του Αρχαιολογικού Μουσείου και την ίδρυση του "Αρχαιολογικού δελτίου".
Το 1904 έγινε καθηγητής της Ιστορίας της Αρχαίας Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1924 εξελέγη ακαδημαϊκός. Πέθανε το 1928.
Έργα του: "Το θέατρο της Επιδαύρου" (1881), "Ιστορία ελληνικής καλλιτεχνίας" (1884), "Γλυπτά του Εθνικού Μουσείου" (1892), "Προϊστορική αρχαιολογία", (1909), "Ιστορία της ελληνικής τέχνης" (1916-1924) κ.ά.
