Στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα, ο Φινλανδός γιατρός και μεταφραστής του Ομήρου Ελίας Λέννροτ συνέλαβε την ιδέα για τη σύνθεση ενός φινλανδικού έπους βασισμένου στην πλούσια δημοτική παράδοση της Καρελίας. Για το σκοπό αυτό ταξίδεψε πολλές φορές στην ανατολική Φινλανδία, συνάντησε τους τελευταίους αοιδούς και κατέγραψε από τα χείλη τους χιλιάδες στίχους δημοτικής ποίησης. Ο Λέννροτ επεξεργάστηκε το υλικό του έχοντας ως πρότυπο τον Όμηρο και συνέθεσε ένα από τα μεγαλύτερα έπη της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τη φινλανδική "Καλεβάλα".
Από τον Όμηρο ο Λέννροτ έμαθε ότι το έπος δεν είναι απαραίτητο να μας δίνει μια αφήγηση χωρίς παρεκκλίσεις. Έτσι η "Καλεβάλα" μπορεί να συγκριθεί τόσο με την "Οδύσσεια", επειδή διηγείται τη ζωή και τις περιπέτειες του Βαϊναμόινεν, όσο και με την "Ιλιάδα", γιατί αφηγείται τις σχέσεις δύο εθνών, της Πόχγιολα και της Καλεβάλα. Κεντρικό επεισόδιο του έπους είναι η δημιουργία και η αρπαγή του σάμπο, ενός μυστηριώδους αντικειμένου που φέρνει στον κάτοχό του πλούτο κι ευτυχία, και που συμβολίζει τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Η πρώτη έκδοση της ελληνικής μετάφρασης βραβεύτηκε από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας. Στη δεύτερη αυτή έκδοση έχουν αναθεωρηθεί ορισμένα σημεία και έχουν προστεθεί δέκα ανέκδοτα άσματα.
