Κατερίνα Ισμαΐλοβα: Η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ
Η "Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ" είναι ένα παραμύθι για ένα κορίτσι που έπληττε. Ένα παραμύθι βλάσφημο και προκλητικό για ένα κορίτσι που αναζητώντας την ευτυχία γίνεται θύμα ενός ισχυρού πάθους που την μετατρέπει σε θύτη και ξανά σε θύμα, μέχρις ότου την οδηγεί στην ταπείνωση και τον αφανισμό, ένα παραμύθι για την πορεία μιας γυναίκας από το πάθος στην εμμονή και από εκεί στο έγκλημα και την τιμωρία.
Ο Νικολάι Σεμένοβιτς Λέσκοφ (1831-1895) γεννήθηκε στη δυτική Ρωσία από σχετικά φτωχή οικογένεια. Στα δεκαπέντε του άρχισε να εργάζεται στο στρατολογικό γραφείο του Κιέβου, και σε αυτό το διάστημα διάβαζε πολύ, αποκτώντας εκτεταμένες γνώσεις για πολλά θέματα, με κυριότερο την ορθόδοξη θεολογία. Στο Κιέβο γνώρισε και παντρεύτηκε την Όλγα Βασίλιεβνα Σμιρνόβα, κόρη εμπόρου. Απέκτησαν δύο παιδιά, αλλά αργότερα η Όλγα κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Το 1857, ο Λέσκοφ και η οικογένειά του μετακόμισαν στη βορειοανατολική Ρωσία, όπου άρχισε να εργάζεται στην εταιρεία ενός βρετανού θείου του, ταξιδεύοντας σε όλη τη χώρα. Μετά από τρία χρόνια όμως, η εταιρεία ναυάγησε και ο Λέσκοφ άρχισε μια νέα καριέρα ως δημοσιογράφος, πρώτα στο Κιέβο και αργότερα στην Αγία Πετρούπολη, όπου και εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Ο Μόσχος" (1863). Το 1864, δύο χρόνια μετά το χωρισμό του από την Όλγα, ο Λέσκοβ γνώρισε την Κατερίνα Μπούμπνοβα, με την οποία απέκτησε ένα τρίτο παιδί, τον Αντρέι. Τον επόμενο χρόνο έγραψε το πιο γνωστό έργο του, τη "Μαίρη Μάκβεθ του Μτσενσκ" , το οποίο ενέπνευσε μια όπερα του Σοστάκοβιτς (1934). Υπήρξε παραγωγικότατος συγγραφέας, αλλά συχνά τα έργα του δεν είχαν απήχηση. Το 1875, απογοητευμένος από την αδιαφορία του λογοτεχνικού και πολιτικού κόσμου για τα έργα του, και έχοντας προβλήματα από τον ανεπίσημο γάμο του, έφυγε από τη Ρωσία για μια επίσκεψη στο Παρίσι. Εκεί βίωσε μια πνευματική κρίση που τον έστρεψε ενάντια στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Άρχισε να αναπτύσσει μια μορφή πνευματικού χριστιανισμού παρόμοια με του Τολστόι, τον οποίο θαύμαζε πολύ. Χώρισε από την Μπούμπνοβα σε μια προσπάθεια να διάγει άγαμο βίο. Οι κριτικές του κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας προκάλεσαν νέες διαμάχες και απορρίψεις. Προς το τέλος της ζωής του ο Λέσκοφ απογοητευόταν όλο και περισσότερο, τόσο από τη μεταχείριση που αντιμετώπιζε όσο και από το ηθικό επίπεδο του ρωσικού λαού. Περιέγραψε θαυμάσια τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στις μεγάλες ιδιοκτησίες της τσαρικής Ρωσίας, την κραιπάλη που χαρακτήριζε τη ζωή πολλών μελών της αριστοκρατίας και τις δεισιδαιμονίες του ρωσικού λαού. Γνωστά έργα του είναι: "Ο καλλιτέχνης κομμωτής", "Λιέβσα", "Η ληστεία", "Ο σκοπός", "Ο στοιχειωμένος προσκυνητής".
