Με λένε Αντώνη και είμαι ναρκομανής σε ανάρρωση
"Πάσχω από μία αρρώστια. Την αρρώστια του εθισμού. Τα κακά νέα είναι ότι η αρρώστια είναι θανάσιμη, ζει μέσα στο κεφάλι μου, με κυνηγάει να με σκοτώσει, και τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει λύση. Άλλοι άνθρωποι γεννιούνται με προδιάθεση για καρκίνο, εγώ γεννήθηκα με τον εθισμό στο αίμα μου. Κολλάω με οτιδήποτε, έρωτες, φαγητό, ψώνια, ναρκωτικά, αλκοόλ. Κανείς δεν μπορεί να με σώσει, παρά η πίστη μου σε μια δύναμη ανώτερη από μένα. Ανάρρωση για μένα δεν είναι προορισμός. Είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας, ταπεινοφροσύνης, αποδοχής, συγχώρεσης, αγάπης, κατανόησης και υποτροπής ακόμα καμιά φορά.
Γεννήθηκε το 1948 οτην Αθήνα από γονείς Μικρασιάτες. Τελειώνοντας τη Μέση Εκπαίδευση, έχοντας μάθει Αγγλικά και Γαλλικά, έπινε λίγο παραπάνω από τις συντροφιές της και ζούσε ήδη μακριά από κάθε ρεαλισμό σε σχέση με τις δυνατότητες και τα ταλέντα της. Έτσι διάλεξε το μεγαλόπνοο στόχο να διδαχτεί σκηνοθεσία θεάτρου στη Βρετανία, στο Drama Centre του Λονδίνου, απ' όπου και έφυγε με εύφημο μνεία. Συνάμα μελετούσε και Ιστορία της Τέχνης, ενώ είχε αρχίσει να πίνει καθημερινά και με μέτρο.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα κι αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα, ότι δηλαδή οι γνώσεις και το πάθος της για το θέατρο ήταν στα αζήτητα, έπεσε με τα μούτρα στην πόση, στο ξόδεμα ατέλειωτων αρνητικών και κριτικών συζητήσεων που φούντωναν ψευδαισθησιακά τον εγωισμό της και την οδηγούσαν στην κατάπτωση.
Εντάχθηκε με ζήλο στην πολιτική, εργάστηκε ως κειμενογράφος-σεναριογράφος στη διαφήμιση, ως επιμελήτρια εκδόσεων, ως εκπαιδευτικός και διευθύντρια σπουδών αφού πια το αλκοόλ είχε μπει και στην τάξη -τα έκανε όλα καλά ώστε να προστατεύει το πιώμα της μην τυχόν και της λείψει η δουλειά, της προσάψουν κάτι ή μην τυχόν και δεν είχε χρήματα να αγοράσει ουσία. Στα δεκαεπτά αυτά χρόνια, έζησε την απόλυτη ξεφτίλα της μπεκρούς, παρασύροντας κι άλλους σ' αυτή τη δίνη.
Εδώ και 21 χρόνια παραδέχτηκε ότι είναι αλκοολική, και παραμένει σε αποχή απ' τη χρήση και σε ανάρρωση από τον αλκοολισμό, ξεμεθάει με το πρόγραμμα των Α.Α. παρόλο που είχε παρακολουθήσει διάφορες μορφές ψυχοθεραπείας. Εδώ και 20 χρόνια, είναι αφιερωμένη στο πώς, εκτός από το να μένει η ίδια καθαρή, θα βοηθήσει κι άλλους που θέλουν να μείνουν νηφάλιοι. Αγωνίζεται "μία μέρα τη φορά". Στα 54, όψιμη σύντροφος και νοικοκυρά, όψιμο στέλεχος επιχείρησης στα 56, όλα επιμένουν: καινούρια.
Το Μάρτιο του 2005 ίδρυσε τη Μ.Κ.Ο. Νηφάλιοι - Κίνηση Πολιτών για συμπαράσταση στον Αλκοολικό και στο Περιβάλλον του.
