Μοτοσυκλέτα
Η υπέρβαση ορίων στην οποία παραπέμπει η χρήση της μοτοσυκλέτας όπως την περιγράφουμε εδώ, θα μπορούσε να εμπίπτει σ' αυτό που ο Lacroix ονομάζει προσωπική ανάπτυξη, είδος σύγχρονου προσανατολισμού της προσωπικής ευαισθησίας προς την επιβεβαίωση του εαυτού (και την πραγμάτωση των δυνατοτήτων) και την ταυτόχρονη διάλυση του εαυτού (δια μέσου της καλλιέργειας απόκρυφων εμπειριών). "Καβαλώντας ας πούμε τη μηχανή, όπως και με όλα τα πράγματα, έτσι, για να βρούμε την ουσία", διατείνεται ένα από τα υποκείμενα μας. Άποψη ενός παθιασμένου; Ίσως όχι μόνο.
Ο Νικόλας Χρηστάκης, γεννημένος στην Αθήνα το 1958, είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Besancon και πήρε το διδακτορικό του στην κοινωνική ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο Paris X-Nantere. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν θέματα ταυτότητας, κοινωνικής σκέψης και επικοινωνίας, στενών διαπροσωπικών σχέσεων και τελετουργικότητας. Έχει γράψει άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχει μεταφράσει και επιμεληθεί πολλά επιστημονικά (και λογοτεχνικά) κείμενα. Έχει γράψει τα βιβλία "Μουσικές ταυτότητες: αφηγήσεις ζωής μουσικών και συγκροτημάτων της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής ροκ" (1994), "Μοτοσυκλέτα: ριψοκινδύνευση και ιερό" (2003) και (σε συνεργασία με την Μπετίνα Ντάβου) "Τα παιδιά μιλούν για την υγεία και την ασθένεια: κοινωνικές αναπαραστάσεις της υγείας και της ασθένειας σε παιδιά 10 ετών" (1994). Επίσης, έχει επιμεληθεί με τον Κλήμη Ναυρίδη τις συλλογές κειμένων "Ταυτότητες: ψυχοκοινωνική συγκρότηση" (1997), "Κοινωνίες σε κρίση και αναζήτηση νοήματος" (2005) και "Το υπερνεωτερικό υποκείμενο" (2010).
RELATED
