Πρωτογνώρισα το Ναύπλιο το 1980 και ένα χρόνο μετά είχα την ευκαιρία να θαυμάσω το στολίδι του Αργολικού από ψηλά, πετώντας με ελικόπτερο πάνω από την πόλη του Ναυπλίου. Η πρώτη εντύπωση ήταν δέος, από τον δυναμισμό της χερσονήσου της Ακροναυπλίας να ξεπροβάλλει στον Αργολικό. Η δεύτερη εντύπωση ήταν μεγαλοπρέπεια, με τα τρία κάστρα του. Το Μπούρτζι στην είσοδο του λιμανιού, η Ακροναυπλία στις παρυφές του βράχου και το Παλαμήδι να στεφανώνει επιβλητικά τον ομώνυμο λόφο.
Από τότε έως και σήμερα, έζησα αρκετά στο Ναύπλιο. Η πόλη αυτή επιβλήθηκε στις αισθήσεις μου και δεν σταμάτησε να με συγκινεί, όπως και εγώ δεν έπαψα να τη φωτογραφίζω. Ακόμη και σήμερα, όταν περνώ από ένα συγκεκριμένο σημείο που έχω φωτογραφίσει, η σκηνή είναι διαφορετική. Είναι το ίδιο θέατρο, το ίδιο έργο, με άλλον σκηνοθέτη. Διαφορετικά συναισθήματα.
Ο υπότιτλος του βιβλίου "Μεταξύ χρόνου και χώρου", είναι ενδεικτικός του αισθητικού αποτελέσματος που υπάρχει στο έργο αυτό. Όπου "χρόνος", είναι η μεγάλη ιστορία του Ναυπλίου που σε στέλνει πίσω στο παρελθόν, κάτι που γίνεται αυτόματα όταν παρατηρήσεις τα κάστρα, τις αρχαιότητες και τα παλιά σπίτια. Όπου "χώρος", είναι ο τόπος του Ναυπλίου σήμερα, με τις παρεμβάσεις και τις αλλαγές που έχει επιφέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Αποφεύγοντας να παρουσιάσω τα φωτογραφικά κλισέ που κυριαρχούν για κάθε πόλη με μεγάλο ενδιαφέρον όπως το Ναύπλιο, υπέβαλα τον εαυτό μου να βρεθεί εγκλωβισμένος ανάμεσα στον χρόνο και τον χώρο και να αποδώσω μία διαφορετική αισθητική στις φωτογραφίες αυτού του έργου. Να δημιουργήσω εικόνες με ρετρό διάσταση και την ατμόσφαιρα μιας μακρινής εποχής. Στην ίδια εικόνα να συνυπάρχουν το χθες και το σήμερα. Κάποιες εικόνες να ισορροπούν μεταξύ χρόνου και χώρου και άλλες να σε πηγαίνουν κάπου ανάμεσα, μύθου και πραγματικότητας. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
