"Το τελευταίο βράδυ κύλησε γεµάτο ηδονές, συγκινήσεις και φαντάσµατα µ' εκείνη τη γλυκιά µαταιότητα των µελλοθάνατων να βαραίνει σαν νοθευµένο ναρκωτικό την καρδιά µας. Θεοί, δαίµονες, ουράνιες χορεύτριες, µυθικά τέρατα, ξωτικά και πεθαµένοι βασιλιάδες, όλοι ανεξαιρέτως απ’ όσους συναντήσαµε τις τελευταίες µέρες είχαν έρθει, θαρρείς, ν’ αποχαιρετιστούµε. H κάθε στιγµούλα γινόταν αιωνιότητα και η κλεψύδρα του χρόνου, τικ-τακ τικ-τακ, λιγόστευε, λιγόστευε, φέρνοντας πιο κοντά στο στόµα το φαρµάκι του αποχωρισµού. Δίχως φαρµάκι όµως δεν γροικάς το µέλι της ζωής. Kαι η ψυχή θέλει µέλι πολύ, γιατί αλλιώς αργοσβήνει, µαραζώνει..."
Aυτό το "µέλι της ζωής" ρέει άφθονο στην Iνδοκίνα του Γιώργου Kαράµπελα, κι έτσι το γλυκό ταξίδεµα στις χώρες του έρωτα και στα βασίλεια του φωτός γίνεται γιατρικό ψυχής στους ζοφερούς καιρούς µας. O συγγραφέας περιπλανιέται αδιάκοπα σ’ έναν µακρινό τόπο, προικισµένο µε εξωτικά χρώµατα, σµαραγδένια νερά, τροπική βλάστηση και πανάρχαιο πολιτισµό, µε νωπές ωστόσο τις µνήµες των εφιαλτικών πολέµων. Kάθε φωτογραφία µάς µεταφέρει στις τροπικές ζούγκλες και τα µεγαλοπρεπή µνηµεία που ξεδιπλώνονται γύρω από τον Mεκόνγκ. Κάθε σελίδα µάς οδηγεί σε µυστικά µονοπάτια, άγνωστες φυλές, λιµναίους οικισµούς, γευσιγνωστικές ακρότητες και σπάνιες εµπειρίες.
