Ποιήματα
Όταν ο Ντέρεκ Oυόλκοτ πήρε το Bραβείο Νόμπελ το 1992, η Σουηδική Ακαδημία χαρακτήρισε το έργο του "ποιητικό, πολύ φωτεινό, που βασίζεται σ' ένα ιστορικό όραμα, αποτέλεσμα ενός πολύ-πολιτισμικού κατορθώματος".
Η γλώσσα του είναι τοπική, αλλά η οπτική του είναι παγκόσμια κι αυτό το ποιητικό εύρος του επιτρέπει να συνδυάζει και συγχρόνως να συμπτύσσει την αγάπη του για την Καραϊβική με φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα, όπως η φρίκη του Ολοκαυτώματος ή η γοητεία που ασκούσε επάνω του ο "ασημένιος αιώνας" της ρωσικής ποίησης ή η Ελλάδα του Ομήρου.
Ο Derek Alton Walcott (1930-2017) γεννήθηκε στη Σάντα Λουτσία (St. Lucia), μια πρώην βρετανική αποικία της Καραϊβικής που βρίσκεται βόρεια των νησιών Μπαρμπάντος και νότια της Μαρτινίκας και της Γουαδελούπης, στη σειρά των νησιών του Ατλαντικού. Ο πατέρας του ήταν άγγλος ζωγράφος και η μητέρα του κρεολή δασκάλα, με αφρικανικές ρίζες, διευθύντρια του Σχολείου των Μεθοδιστών. Σπούδασε στο κολέγιο St. Mary's, στη χώρα του, και συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο των Δυτικών Ινδιών, στη Τζαμάικα. Το 1953 εγκαταστάθηκε στο Τρίνινταντ, όπου εργάστηκε σαν θεατρικός και καλλιτεχνικός κριτικός και ίδρυσε, λίγα χρόνια αργότερα, το Trinidad Theatre Workshop, στο οποίο παρουσιάστηκαν μερικά από τα πρώτα θεατρικά του έργα. Εμφανίστηκε στα γράμματα σε ηλικία 18 ετών με τη συλλογή "25 ποιήματα", και έγινε ευρύτερα γνωστός με τη συλλογή "Σε μια πράσινη νύχτα", το 1962. Ο Ουόλκοτ ταξίδεψε σε πολλές χώρες, χωρίς να πάψει να αισθάνεται έναν βαθύ σύνδεσμο, μέσα από τα έργα του, με την περιοχή της Καραϊβικής -σημείο συνάντησης πολιτισμών από την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. Για πολλά χρόνια μοίραζε τον χρόνο του ανάμεσα στο Τρίνινταντ, όπου ζούσε, και στα πανεπιστήμια Harvard, Princeton, New York University και Boston, όπου δίδαξε. Το 1972 του απονεμήθηκε ο τίτλος Officer of the Order of the British Empire. Το 1992 η Σουηδική Ακαδημία τον τίμησε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, χαρακτηρίζοντας το έργο του "ποιητικό, πολύ φωτεινό, που βασίζεται σ' ένα ιστορικό όραμα, αποτέλεσμα ενός πολυ-πολιτισμικού επιτεύγματος." Υπήρξε επίτιμο μέλος της American Academy of Arts and Letters. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στη Ν. Υόρκη και στην πατρίδα του, Σάντα Λουτσία. Αν και βαθιά επηρεασμένος από τον Όμηρο, όπως φαίνεται και από την όψιμη ποιητική του σύνθεση "Όμηρος" ("Omeros", 1990, αφηγηματικό ποίημα επτά "βιβλίων" που διαδραματίζεται στην Καραϊβική και στη Ν. Υόρκη, που συνέβαλε στη βράβευσή του με το βραβείο Νόμπελ), ο Ουόλκοτ δεν επισκέφθηκε ποτέ την Ελλάδα παρά μόνο στα 76 του, για μια παρουσίαση του έργου του στο Μέγαρο Μουσικής τον Οκτώβριο του 2006. Τα κυριότερα ποιητικά βιβλία του είναι: "25 Poems" (1948), "Epitaph for the Young; XII Cantos", (1949), "Poems" (1951), "In a Green Night" (1962), "Selected Poems" (1964), "The Gulf and Other Poems" (1964), "Another Life" (1973), "Sea Grapes" (1976), "The Star-Apple Kingdom" (1979), "The Fortunate Traveler" (1981), "Midsummer" (1984), "Collected Poems 1948-1984" (1986), "The Arkansas Testament" (1987), "Omeros" (1990, WH Smith Literary Award), "The Bounty" (1997), "Tiepolo's Hound" (2000), "The Prodigal" (2005), "Selected Poems" (2007), "White Egrets" (2010, TS Eliot Prize), "The Poetry of Derek Walcott 1948-2013", 2014. Έγραψε, επίσης, 24 θεατρικά έργα, ανάμεσα στα οποία το "The Odyssey: a Stage Version" (1992), και εξέδωσε τα δοκίμια "The Antilles: Fragments of Epic Memory: the Nobel Lecture" (1992) και "What the Twilight Says: Essays" (1998) και τα βιβλία "Another Life: Fully Annotated" (ποιητική αυτοβιογραφία, 2004) και "Morning, Paramin" (αποτίμηση της φιλίας του με τον ζωγράφο Peter Doig, 2016). Έφυγε από τη ζωή στο σπίτι του στη Σάντα Λουτσία, στις 17 Μαρτίου 2017, σε ηλικία 87 ετών.
(οι πληροφορίες αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα http://nobelprize.org)