Πρώιμες μορφές του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα
Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα στο πρώτο στάδιο της εμφάνισης και ανάπτυξής του, δεν είχε ούτε ευρεία κοινωνική βάση, ούτε μια γενικότερη απήχηση στο λαό. Περιοριζόταν σε ένα μικρό κύκλο διανοουμένων, εργατών και επαγγελματιών, που δεν μπορούσε να έχει τη δύναμη που ήταν αναγκαία για να ασκήσει μια σοβαρή και αποτελεσματική πίεση στην άρχουσα τάξη της εποχής. Παρ' όλα αυτά ο σπόρος της αμφισβήτησης της νομιμότητας της άρχουσας τάξης και της ιδεολογίας της ρίχτηκε και πολύ γρήγορα έμελλε να δώσει τους κοινωνικά ωφέλιμους καρπούς του.
Ο Κώστας Γκριτζώνας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1917, έγινε μέλος της ΟΚΝΕ το 1934, διώχτηκε από τη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης για την κομμουνιστική του δράση και στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας καταδικάστηκε με το "Ιδιώνυμο" σε πέντε χρόνια φυλακή και δύο χρόνια εκτόπιση. Απελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1943, μαζί με άλλους 55 Ακροναυπλιώτες κρατούμενους στη φυλακή-σανατόριο "Σωτηρία", από τον ΕΛΑΣ Αθήνας. Δούλεψε ως καθοδηγητικό στέλεχος σε περιφερειακές οργανώσεις του ΚΚΕ στη Θεσσαλία, διώχθηκε μετά τη Βάρκιζα και εντάχθηκε στο Δημοκρατικό Στρατό σαν πολιτικός καθοδηγητής. Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου, το 1949, βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους μαχητές του ΔΣΕ στην Τασκένδη, όπου έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας μέχρι τον επαναπατρισμό του το 1976.
