Ρέκβιεμ για τη Φάννυ Γκόλντμαν
Η γερασμένη ηθοποιός πεθαίνει συνειδητοποιώντας ότι ο πολύ νεώτερος εραστής της την εκμεταλλεύθηκε για να κάνει καριέρα. Μαζί με την Φάννυ χάνεται και το πνεύμα, η φινέτσα της παλιάς Βιέννης, που δεν μπορούν να επιβιώσουν σ΄ έναν κόσμο τόσο άκομψο.
Το "Ρέκβιεμ για τη Φάννυ Γκόλντμαν" -που ο θάνατος της Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν άφησε σε αποσπασματική μορφή- θα ήταν το τρίτο μέρος ενός τρίπτυχου, που η συγγραφέας σκόπευε ν΄ αφιερώσει στα θύματα των κρυφών και απαρατήρητων φόνων, θέατρα των οποίων είναι τόσο συχνά οι κοινωνίες μας.
Η Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν γεννήθηκε το 1926 στο Κλάγκενφουρτ της Αυστρίας. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Ίνσμπουργκ, του Γκρατς και της Βιέννης όπου παρακολούθησε μαθήματα νομικής, φιλολογίας και ψυχολογίας. Έκανε πρακτική εξάσκηση στη νευρολογική κλινική του Στάινχοφ της Βιέννης. Με τη διατριβή "Η κριτική κατανόηση της υπαρξιακής φιλοσοφίας του Χάιντεγκερ" αναγορεύτηκε το 1950 διδάκτωρ. Εργάστηκε στη γραμματεία της αμερικανικής υπηρεσίας κατοχής (1951), ως σεναριογράφος του ραδιοσταθμού Κόκκινο-Λευκό-Κόκκινο (1951-52), ως δραματουργός της βαυαρικής τηλεόρασης (1957-58) και ως υφηγήτρια στην έδρα ποιητικής του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης (1959-60). Η Μπάχμαν εγκατέλειψε την Αυστρία το 1953 για να εγκατασταθεί στην Ιταλία. Για μικρά διαστήματα έζησε στη Ζυρίχη (1958-62) και το Βερολίνο (1963), για να πεθάνει τελικά στη Ρώμη το 1973. Η Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν συμμετείχε στην Ομάδα 47 με τον Χάινριχ Μπελλ και τον Γκύντερ Γκρας, που αναζήτησαν στα γραπτά τους τη νέα συνείδηση της μεταπολεμικής Γερμανίας. Με την έκδοση "Να λέω λόγια σκοτεινά" (μτφρ. Ντάντη Σιδέρη-Speck, εκδ. Νεφέλη, 2007), το μεγάλο σε σημασία ποιητικό της έργο δημοσιεύεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
RELATED
