Ο Κυριάκος Τσακίρης γεννήθηκε στη Μάκρη της Μικράς Ασίας το 1915. Το 1922 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά κι εκεί μεγάλωσε ο Κυριάκος Τσακίρης που από μικρός ονειρευόταν να γίνει ζωγράφος. Ήθελε να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά για λόγους οικονομικούς προτίμησε τη Νομική. Ως φοιτητής εντάσσεται στο ΚΚΕ και συμμετέχει ενεργά στους αγώνες εναντίον της μοναρχίας και της δικτατορίας. Για τη δράση του η δικτατορία του Μεταξά το 1937 τον εξορίζει στη Σίκινο επ' αόριστο. Από εκεί δραπετεύει το 1941 με την κατάρρευση του Μετώπου και μαζί με τους συντρόφους του φτάνει στην Αθήνα και ρίχνεται στον αγώνα κατά των κατακτητών. Με τη δράση του αναδείχνεται σε καθοδηγητικό στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ, συμμετέχει στην ίδρυση της ΕΠΟΝ και συνυπογράφει την ιδρυτική της πράξη. Από κει περνάει στον ένοπλο εγώνα, στον ΕΛΑΣ και συνεχίζει με τον Δημοκρατικό Στρατό.
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, η ηγεσία του ΚΚΕ που έχει καταφύγει στο εξωτερικό, τον στέλνει στην Ελλάδα για να βοηθήσει στην αναδιοργάνωση των κομματικών οργανώσεων. Έρχεται, συλλαμβάνεται και κλείνεται στις φυλακές των Βούρλων. Το 1955 οργανώνει και πραγματοποιεί μαζί με τους συντρόφους του τη μεγάλη απόδραση των Βούρλων. Αργότερα συλλαμβάνεται και το 1960 καταδικάζεται από το Έκτακτο Στρατοδικείο σε ισόβια.
Απολύεται "υπό όρους", μετά από ένδεκα και πλέον χρόνια, τον Απρίλιο του '66. Στην επέτειο ακριβώς, 21 Απριλίου του '67, η Χούντα των Συνταγματαρχών τον συλλαμβάνει ξανά και προωθείται στο στρατόπεδο της Γυάρου, από εκεί στο στρατόπεδο της Λέρου, το Παρθένι, από κει στις φυλακές του Ωρωπού και ξανά πίσω στη Λέρο.
Τα χρόνια της έγκλεισής του στις φυλακές, τις εξορίες και τα στρατόπεδα, ο Κυριάκος Τσακίρης δεν τα άφησε να κυλήσουν αναξιοποίητα. Επιδόθηκε στην καλλιτεχνική δημιουργία. Ζωγραφίζει με μολύβι, με πενάκι, με νερομπογιές, με λάδια, σε χαρτί, σε ξύλο, σε μουσαμά, στα πακέτα των τσιγάρων και τέλος στις πέτρες της θάλασσας. Αυτές τις ανακάλυψε στη Λέρο και με το σχέδιό του, αξιοποιώντας τα φυσικά δεδομένα της πέτρας, χρώμα, σχήμα, όγκο, αλλά και τη φαντασία του, δημιουργεί έργα τέχνης. Τα παρουσίασε για πρώτη φορά σε έκθεση, το 1974, στην Αθήνα. Έκτοτε ακολούθησαν κι άλλες εκθέσεις, στην Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Φλωρεντία και πάλι στην Αθήνα.
Τα σχέδιά του από τις φυλακές και τα στρατόπεδα της Χούντας τα παρουσίασε σε λεύκωμα με τον ειρωνικό τίτλο "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών", το 1974. Τα σχέδιά του από το Νοσοκομείο Κρατουμένων, του 1963-65, τα παρουσίασε το 1996 ο Ελληνογαλλικός Σύνδεσμος και οι εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησαν συλλεκτικό λεύκωμα με τίτλο "Ένας άλλος κόσμος". Το 1994 εξέδωσε το βιβλίο "Βούρλα, η μεγάλη απόδραση", που τιμήθηκε ομόφωνα με το κρατικό λογοτεχνικό βραβείο Μαρτυρίας-Χρονικού.
