Το θέμα ξεκίνησε το 2005 με την έρευνα μιας διδακτορικής διατριβής για τη σημασία της επικοινωνίας στην ανάπτυξη, η οποία και τροφοδότησε την υλοποίηση ερευνητικού προγράμματος στο Δήμο Αυλώνος Ευβοίας με στόχο τη διερεύνηση των αναπτυξιακών προοπτικών της περιοχής. Ένας δήμαρχος με όραμα και ευαισθησία για τα ζητήματα του τόπου του και η θερμή ανταπόκριση από μεγάλη μερίδα τον κόσμου και στελεχών του δήμου έδειξαν πως υπάρχουν πυρήνες αναγέννησης στην ξεχασμένη Ελλάδα.
Το θέμα ξεκίνησε το 2005 με την έρευνα μιας διδακτορικής διατριβής για τη σημασία της επικοινωνίας στην ανάπτυξη, η οποία και τροφοδότησε την υλοποίηση ερευνητικού προγράμματος στο Δήμο Αυλώνος Ευβοίας με στόχο τη διερεύνηση των αναπτυξιακών προοπτικών της περιοχής. Ένας δήμαρχος με όραμα και ευαισθησία για τα ζητήματα του τόπου του και η θερμή ανταπόκριση από μεγάλη μερίδα τον κόσμου και στελεχών του δήμου έδειξαν πως υπάρχουν πυρήνες αναγέννησης στην ξεχασμένη Ελλάδα. Η συλλογική έρευνα που διήρκεσε δεκαεννέα μήνες, υιοθετώντας αυτή τη θέση, κατέληξε σε σημαντικές διαπιστώσεις για τη σημασία της επικοινωνίας στη διαμόρφωση και υλοποίηση μιας νέας αναπτυξιακής αφήγησης, τα πρώτα βήματα της οποίας έγιναν στη διάρκεια της ερευνητικής διαδικασίας.
Η εμπειρία και τα πορίσματα της ερευνητικής προσπάθειας παρέμειναν ζωντανά στην καθημερινότητά μας και αποτέλεσαν το ερέθισμα για συζητήσεις στο εργαστήριο και τα μαθήματα πολεοδομίας-χωροταξίας ιδιαίτερα στο φως των εξελίξεων του Καλλικράτη και τώρα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Αισθανθήκαμε πως τα ζητήματα της επικοινωνίας ως δίαυλοι για την ανάπτυξη είναι περισσότερο επίκαιρα παρά ποτέ και, δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση της προσπάθειας στο Δήμο Αυλώνος, αναζητήσαμε ερμηνευτικές διεξόδους στην οριοθέτηση των ζητημάτων της κρίσης και στη σημασία του πειράματος μας για την ανάπτυξη. Αναζητήσαμε δυνατότητες στο νέο θεσμικό πλαίσιο. Εμπλουτίσαμε τη συζήτηση με παρουσίαση της σημασίας τον δημόσιου χώρου στη συμμετοχική επικοινωνία με στόχο να επαναπροσδιοριστούν κανόνες και όρια στις συλλογικές διεργασίες. Μπορεί επομένως να υποστηρίξει κανείς πως η έκδοση αυτή αποτελεί σύνθεση διαχρονικής προσπάθειας επιστημόνων που συμβάλλουν με ιδέες και Θέσεις, διατηρώντας διαφορετικότητα και στην αισθητική της γλώσσας.
Κάτω από την πίεση των καιρών θέλουμε να ελπίζουμε ότι η προσπάθεια μας θα συμβάλει σε ένα σχεδιασμό με κοιναινικά ευαίσθητες καταβολές και ίσως σε καλύτερο αύριο. [...]
Ελίζα Παναγιωτάτου
