Σχεδίασμα για έναν ιστορικό πίνακα των προόδων του ανθρώπινου πνεύματος

O Marie Jean Antoine Nicolas Caritat, μαρκήσιος de Condorcet γεννήθηκε στο Ριμπεμόν το 1743 και πέθανε στην Μπουρ-λα-Ρεν το 1794. Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την κλίση του στα μαθηματικά. Οι πρώτες εργασίες του τράβηξαν το ενδιαφέρον του Ντ' Αλαμπέρ, χάρη στον οποίο ο Κοντορσέ εξελέγη μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών το 1769, σε ηλικία 26 ετών. Το 1773 ορίστηκε ισόβιος γραμματέας της Ακαδημίας των Επιστημών και το 1782 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Στην Ακαδημία των Επιστημών ασχολήθηκε με τη μεταρρύθμιση του συστήματος των μέτρων και σταθμών, με μελέτες για τη διάνοιξη διωρύγων και τάχθηκε εναντίον του Μεσμέρ και του επιστημονικού τσαρλατανισμού. Φίλος του Βολταίρου και των φιλοσόφων, ο νεότερος των Εγκυκλοπαιδιστών -έγραψε πολλά άρθρα για το παράρτημα της "Εγκυκλοπαίδειας"- αγωνίστηκε για την ελευθερία του εμπορίου υποστηρίζοντας τη μεταρρύθμιση του Τυργκό. Άθεος και αντικληρικαλιστής, ο Κοντορσέ έγραψε διάφρους λιβέλους εναντίον όσων πολεμούσαν τις μεταρρυθμίσεις και στήριζαν την αδικία. Με τα γραπτά του υποστήριξε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων, των νέγρων, των προτεσταντών, των Εβραίων. Μετά το γάμο του με τη Sophie de Grouchy, θα είναι από τους πρώτους υποστηρικτές του δικαιώματος συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική.
Αν και δεν εξελέγη αντιπρόσωπος στη Σύνοδο των Τριών Τάξεων (1789) συμμετείχε από την αρχή στην Επανάσταση. Τον Ιούλιο του 1791 υπήρξε από τους πρώτους που ζήτησε την ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Εξελέγη στη Νομοθετική και τη Συμβατική Συνέλευση ως μέλος των Γιρονδίνων και επεξεργάστηκε το νομοσχέδιο για τη δημόσια εκπαίδευση, υποστηρίζοντας την ιδέα του κοσμικού, δωρεάν και ανοιχτού σε όλους σχολείου. Τάχθηκε εναντίον της θανατικής καταδίκης του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄. Δεν καταδίκασε τις σφαγές του Σεπτεμβρίου του 1792 και παρά τη βαθιά του προσήλωση στην ελευθερία και τον ορθό λόγο και την αντιπάθειά του προς τη δημαγωγία, δεν αποδοκίμασε ανοιχτά τις επαναστατικές ακρότητες. Υπήρξε ο συντάκτης ενός σχεδίου συντάγματος που απορρίφθηκε από τους Ορεινούς, με τους οποίους ήρθε σε ανοιχτή σύγκρουση. Τον Ιούλιο του 1793 διατάσσεται η σύλληψή του. Καταφεύγει στο σπίτι μιας φίλης του, όπου μένει κρυμμένος επί οκτώ μήνες γράφοντας τον "Ιστορικό πίνακα". Στις 25 Μαρτίου 1794, φοβούμενος ότι η κρυψώνα του έχει αποκαλυφθεί, προσπαθεί να δραπετεύσει. Συλλαμβάνεται σαν ύποπτος στην Μπουρ-λα-Ρεν, χωρίς να αναγνωριστεί η ταυτότητά του και φυλακίζεται.
Δύο μέρες μετά βρίσκεται νεκρός στο κελί του. Η αιτία του θανάτου (αυτοκτονία ή εξάντληση) δεν διευκρινίσθηκε ποτέ.