Το ρεμπέτικο τραγούδι 1932-1941

Ήχοι και νότες, εικόνες και λόγια, πρόσωπα και έργα... Το χθες επιμελώς αποτυπωμένο στο σήμερα=Sounds and strains, pictures and words, faces and acts... Yesterday carefuly presented in today. Το τραγούδι είναι εκείνο το μέσο ψυχαγωγίας, έκφρασης και δημιουργίας, στο οποίο έχουν άμεση πρόσβαση τα φτωχά κοινωνικά στρώματα. Οι μουσικολόγοι αναφέρουν ότι τα πρώτα τραγούδια δημιουργήθηκαν στον χώρο της υπαίθρου με σκοπό το συντονισμό της ομαδικής εργασίας και στη συνέχεια της εξέλιξης τους, για να συνοδεύσουν μουσικά εκδηλώσεις όπως γάμοι, γιορτές, εξύμνηση τοπικών ή εθνικών ηρώων και να εκφράσουν τον έρωτα. Με την επικράτηση των ιδιαίτερων εκείνων οικονομικών συνθηκών που οδήγησαν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες στην ανέχεια, η θεματολογία των τραγουδιών άλλαξε και στη μουσική εισήχθησαν νέα στοιχεία. Έτσι π.χ. στις φτωχικές παράγκες τις Αμερικής γεννήθηκε το Rhythm n' Blues και η Jazz. Στην Κούβα το Son, στην Πορτογαλία το Fado, στην Αργεντινή το Tango, στον Πειραιά το Ρεμπέτικο. Η εξέλιξη όλων αυτών των μουσικών ειδών είναι αρκετά κοινή. Στην αρχή απορρίφθηκαν από το μουσικό και κοινωνικό κατεστημένο ως τραγούδια του υποκόσμου και ανάξια καλλιτεχνικής αναφοράς. Η θεματολογία τους είναι επίσης κοινή. Ο έρωτας, ο θάνατος , η φτώχεια, οι αγωνίες και τα διάφορα πάθη τους, κυριαρχούν στιχουργικά. Η περιφρονητική στάση τους απέναντι στην κάθε λογής εξουσία τους συντροφεύει. Ο μποέμικος τρόπος ζωής των ηρώων αυτών, η περιφρόνηση στο χρήμα και κάθε υλικό αγαθό και το τραγικό τέλος που τους βρίσκει στο περιθώριο της κοινωνίας είναι επίσης κοινά. Αυτή η έκδοση παρακολουθεί την ιστορική εξέλιξη του ρεμπέτικου τραγουδιού, τα χαρακτηριστικά του, τους σημαντικότερους συντελεστές του και τα έργα τους, καταγράφοντας παράλληλα ηχογραφήσεις της περιόδου 1932-1941=Singing is a singular means of entertainment and expression, a creative force that is directly accessible by the poorer sectors of society. Musicologists agree that the earliest songs were created in the outdoors as a way of synchronising group labour and later evolved as accompaniments to events such as weddings, fetes and celebrations of local or national heroes, and also to express love. As societies changed and the economic conditions that led entire social groups into poverty began to emerge, the subject-matter of songs also changed focus and new elements were introduced into the art. Thus, for example, the shanty towns of America produced rhythm 'n1 blues. In Cuba, the son was born, in Portugal it was the fado, in Argentina the tango and in Piraeus it was the rebetiko. The evolutionary course of all of these genres is pretty much the same. At first they were received by musical and social establishments as being songs of the underworld and unworthy of being viewed as art. They also shared common themes. Love, death, poverty, distress and everyday troubles were the dominant themes of the lyrics, accompanied by a general disdain for all manner of authority. The bohemian lifestyle of the songs' protagonists, contempt for money and all material possessions, and the tragic end that inevitably befalls those on the fringes of society are also common motifs. This collection follows the historical evolution of the Rebetiko song, its characteristics and major contributors with their works, accompanied with recordings from the 1932 - 1941 era.