Στη σκιά του Αγίου Όρους και απομονωμένη, η Χαλκιδική για πάρα πολλούς αιώνες έκρυβε τις ομορφιές της. Με ακτογραμμή που ξεπερνά τα 500 χιλιόμετρα, κλίμα γλυκό, μεσογειακό, και τους ηπειρωτικούς τόπους της να μην απέχουν περισσότερο από 40 χλμ. από τις ακτές, η Χαλκιδική μοιάζει με ένα μεγάλο νησί, με τα καταπράσινα δάση, τους πυκνούς ελαιώνες και τα πεύκα της να φτάνουν ως τις αμμουδερές δαντελωτές ακροθαλασσιές και να καθρεφτίζονται στα γαλανά νερά.
Στη σκιά του Αγίου Όρους και απομονωμένη, η Χαλκιδική για πάρα πολλούς αιώνες έκρυβε τις ομορφιές της. Με ακτογραμμή που ξεπερνά τα 500 χιλιόμετρα, κλίμα γλυκό, μεσογειακό, και τους ηπειρωτικούς τόπους της να μην απέχουν περισσότερο από 40 χλμ. από τις ακτές, η Χαλκιδική μοιάζει με ένα μεγάλο νησί, με τα καταπράσινα δάση, τους πυκνούς ελαιώνες και τα πεύκα της να φτάνουν ως τις αμμουδερές δαντελωτές ακροθαλασσιές και να καθρεφτίζονται στα γαλανά νερά.
Η σπάνια ομορφιά είχε ως αποτέλεσμα η περιοχή να καταστεί ένα από τα δημοφιλέστερα κέντρα παραθερισμού, προσελκύοντας κάθε καλοκαίρι χιλιάδες επισκέπτες. Πέρα όμως από το εκπληκτικό φυσικό της περιβάλλον, η Χαλκιδική έχει να επιδείξει και πληθώρα αρχαιολογικών χώρων, που της χάρισαν την προσωνυμία "Αττική της Βόρειας Ελλάδας". Την εικόνα του τόπου ολοκληρώνουν οι φιλόξενοι Χαλκιδιώτες, με την άσβεστη φλόγα των τοπικών παραδόσεων, και οι πρόσφυγες, που κόμισαν τις παραδόσεις των "χαμένων πατρίδων".
