Άρωμα μνήμης: "... τι θα γίνει φίλε μου με μας;"

Ο Σταμάτης Μεσημέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Πτυχιούχος της Παντείου Σχολής Πολιτικών Επιστημών, άρχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο York της Αγγλίας, στον κλάδο της κοινωνικής ψυχολογίας, όπου εργάστηκε ως ακαδημαϊκός βοηθός του Roland Robertson, στην έδρα της κοινωνικής ψυχοπαθολογίας. Πήρε το master of science στην κλινική ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο Bridgeport των ΗΠΑ, όπου εργάστηκε ως υφηγητής στην έδρα της εξελικτικής ψυχολογίας και παράλληλα, ως εσωτερικός ψυχοπαθολόγος στην Πανεπιστημιακή κλινική του Bridgeport. Με την πρότυπη διατριβή του "Η τρίτη διάσταση της ψυχολογίας" συνέχισε την πρακτική του ειδίκευση στον τομέα της ψυχοθεραπείας, στο μετεκπαιδευτικό τμήμα της Κλινικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Yale, εφαρμόζοντας τη "θεωρία του τρισδιάστατου άγχους", με την εποπτεία του πρύτανη ψυχολογίας Jerome Singer.
Συμπλήρωσε τον κύκλο των σπουδών του, με την απόκτηση του Doctor of Psychology και του διδάκτορα ψυχολογίας, από το Kansas City, Missouri.
Το πρώτο του βιβλίο "Τα ναρκωτικά και το κοινωνικό σύστημα" δημοσιεύτηκε το 1975. Μετά ακολούθησαν "Η ψυχολογία του άγχους" (1978), "Η ψυχολογία των ναρκομανών" (1980), "Η ψυχολογία του ποδοσφαίρου" (1982), "Ψυχικός πόνος: μια δυναστεία χωρίς όρια" (1986) και "Αναζητώντας επικοινωνία" (1988).
Με πολλές συμμετοχές σε παγκόσμια και διεθνή συνέδρια, ασχολήθηκε ιδιωτικά, με ψυχοθεραπεία (ατομική-ομαδική) και συγγραφική έρευνα.
Στον χώρο της δισκογραφίας μπήκε το 1987, δημιουργώντας το συγκρότημα "Ρωγμές", με συναυλίες ενάντια στις βαθύτερες αιτίες που παράγουν, προωθούν και εξαπλώνουν τη μάστιγα της ηρωίνης. Τα τραγούδια του έγιναν γνωστά με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ενώ είχε συνεργαστεί και με τη Μαρία Δημητριάδη, τη Γλυκερία, την Αφροδίτη Μάνου, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο.
Πέθανε στις 3 Απριλίου 2009 κτυπημένος από την επάρατο νόσο.