Ήχος πλάγιος. Μόνος...
Οι Ήχοι, λέω, όταν πλαγιάσουν πολύ από τον άνεμο, παύουν να είναι ήχοι.
Γίνονται μικρά κορδόνια να μπορούν τα παιδιά να κρατούν τα κόκκινα τους μπαλόνια στο Λούνα Παρκ.
Να κρατούν το πλαστικό φορτηγάκι τους καθώς τρέχουν στον δρόμο...
Να συγκρατούν ένα παπούτσι επάνω στο πόδι
Καθώς εκείνο βρίσκεται σε γρήγορο βηματισμό.
Κι εγώ πλάγιασα.
Ο Ιωάννης Τσιουράκης γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1976 στο Koersel, μια μικρή πόλη στην επαρχεία της Λιμβουργίας, στη Φλάνδρα του Βελγίου. Ήταν ακόμα σε πολύ μικρή ηλικία όταν η οικογένειά του επέστρεψε στην Ελλάδα. Μεγάλωσε στη πόλη της Θεσσαλονίκης όπου και έζησε μέχρι το 2000 για να επιστρέψει και πάλι το 2006. Στα χρόνια της απουσίας του έζησε στην Κομοτηνή και τη Σάμο, από τις οποίες έφυγε πλημμυρισμένος εικόνες, αρώματα κι ανθρώπους.
Από το 1999 ποιήματά του δημοσιεύονται στα έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά "Εξώπολις", "Απόπλους", "Ρωγμές" και "Πάροδος", στα ηλεκτρονικά περιοδικά "Στάχτες" και "Δέλεαρ" όπως και στην ιστοσελίδα "Ανεμολόγιο". Έχει γράψει τραγούδια για το παιδικό θέατρο. Τον Απρίλιο του 2008 κι από τις εκδόσεις "Μπαρτζουλιάνος", κυκλοφόρησε την ποιητική του συλλογή "Ήχος πλάγιος. Μόνος...". Τον Ιανουάριο του 2010 τυπώνει, εκτός εμπορίου, το ποιητικό του βιβλίο "Στον χτύπο επάνω της καρδιάς". Από τον Απρίλιο του 2007, διατηρεί στο διαδίκτυο το ιστολόγιο http://www.hxosplagiosmonos.blogspot.com
RELATED
Μη φοβάστε, ξημερώνει
12 γυναίκες
13 ερωτικές ζωγραφιές
2013... εν κρανίω τρικυμία
Johann Sebastian Bar
Αγαύης έρως
Αγρός κεραμέως
Αγχέμαχα και εκηβόλα
Αδιάθλαστη μοναξιά
Αθανάτου μνήμης σημεία
Ακολουθία Fibonacci
Ακροβασία
