Ακρωτήριο Χορν
Μια φορά με σταμάτησαν τα απόκρημνα βράχια που έπεφταν κάθετα στην άβυσσο του ωκεανού. Ακόμη, με εμπόδιζαν να προχωρήσω δυο-τρεις θεόρατοι σκελετοί φάλαινας, λευκασμένοι από τον ήλιο. Δεν μπόρεσα να κάνω το τρομαγμένο άλογό μου να βαδίσει ανάμεσα στα πλευρά τους, που έμοιαζαν με πλοίο υπό κατασκευή, γερμένο πλάι σε κάμποσα κουφάρια από φώκιες, δελφίνια, θαλάσσιους ελέφαντες και άλλα ζωντανά της θάλασσας. Όμως, αυτό που με καθήλωνε ήταν η τρομακτική σιωπή, αυτή η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην άκρη του κόσμου ή έξω, σε μια ακρογιαλιά όπου ο ωκεανός έχει παραλύσει, είναι στάσιμος.
Ο "έφηβος με τη λευκή γενειάδα" Φρανσίσκο Κολοάνε (Francisco Coloane), γεννήθηκε το 1910 στο νησί Τσιλόε της Χιλής, σ'ένα λιμάνι εμπορίας ξυλείας, το Κεμτσί, που το 'δερναν αλύπητα οι άνεμοι. Από τον πατέρα του, καπετάνιο σε φαλαινοθηρικό, κληρονόμησε την αγάπη του για τη θάλασσα και την ανεξάντλητη ψυχή του τυχοδιώκτη. Το 1927 αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του. Εργάστηκε ως βοσκός κι επιστάτης σε κτήματα της Γης του Πυρός, έζησε κοντά στους κυνηγούς της φώκιας, συμμετείχε στις αναζητήσεις πετρελαίου στην περιοχή Μαγγαγιάνες. Ταξίδεψε ως λοστρόμος πάνω από τέσσερα χρόνια με το πλοίο "Λα Μπακεδάνο" (1940). Τη δεκαετία του '40 άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα του κείμενα και να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Μερικά από τα βραβευμένα έργα του: "Το τελευταίο ναυτάκι του Λα Μπακεδάνο" (1940), "Κόλπος της οδύνης" (1945), "Γη του Πυρός" (1956) -στο οποίο απονεμήθηκε το βραβείο της Ένωσης Χιλιανών Συγγραφέων-, "Ο δρόμος της φάλαινας" (1963), "Ίχνη του λευκού γουανάκο" (1980). Το 1964 τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Χιλής.
(Φωτογραφία: Daniel Mordzinski)
RELATED
Εύα Λούνα
Η γυναίκα της ζωής μου
Ιστορίες της Εύα Λούνα
Ο ταχυδρόμος του Νερούδα
Οι άγριοι ντετέκτιβ
Όλες οι μέρες
Πάουλα
Το βασίλειο του χρυσού δράκοντα
Το επουράνιο σχέδιο
Το σπίτι των πνευμάτων
