Ανεστραμμένα είδωλα

Η τάση περιγραφής γεγονότων και καταστάσεων, χωρίς αναζήτηση των αιτίων που τα προκαλούν, είναι ένα ενδημικό φαινόμενο στην κοινωνία της εποχής μας. Πρόκειται για μια δημοσιογραφική αντίληψη των πραγμάτων· χρήσιμη, αλλά όχι επαρκή. Ο Β. Φίλιας στο έργο του αυτό, που αποτελεί μια συλλογή ανακοινώσεων σε ημερίδες και συνέδρια, καθώς και άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά διαλέξεων, δοκιμίων και παρεμβάσεων, έχει μια διαμετρικά αντίθετη οπτική γωνία. Μια οπτική γωνία που ανατρέπει την επιφανειακή εικόνα και φωτίζει την άλλη όψη του νομίσματος: τα υποκρυπτόμενα στοιχεία του κοινωνικού γίγνεσθαι. Ο συγγραφέας δέχεται ερεθίσματα τόσο από τα καθημερινά και "ασήμαντα", όσο και από τις μεγάλες αναταράξεις που σημειώνονται σε μια εποχή βαθύτατης κρίσης και παρακμής. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στον τρόπο προσέγγισής του που είναι ιστορικό - εξελικτικός και δυναμικός, είναι η λογική υπέρβασης που διατρέχει όλες του τις εργασίες. Υπέρβασης του αρνητικού "γε νυν έχοντος" που δεν συλλαμβάνει ως αυτόματη διαδικασία αλλά την βλέπει να αναδύεται μέσα από ευρύτατες συνειδητοποιήσεις του αδιεξόδου που βρίσκεται ο άνθρωπος και η ανθρωπότητα σήμερα. Η συνειδητοποίηση, όμως, αυτή προϋποθέτει τη γνώση των πραγμάτων και σκληρή κριτική του παρόντος, χωρίς ωραιοποιήσεις και σχετικοποιήσεις. Τα "Ανεστραμμένα είδωλα" δίνουν δείγματα γραφής αυτής της "σκληρής" κατεύθυνσης, που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ως μέσο πνευματικής ανάνηψης του παγιδευμένου και αποτελματωμένου ανθρώπου της εποχής μας.