Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες -και πιο συγκεκριμένα, μετά την κατάργηση του θεσμού του επιθεωρητή- όταν και μόνο ψιθυρίζεται στα σχολεία η λέξη αξιολόγηση, έχουμε... περίπου πόλεμο. Όμως... δεν έχουμε αληθινό πόλεμο με στρατούς, ηρωικές συνδικαλιστικές πράξεις και ηρωικώς πεσόντες υπουργούς, απλά έχουμε ένα πόλεμο χαρακωμάτων, αναίμακτο και βερμπαλιστικό, που επαναλαμβάνει εν μέσω υποκριτικών "διαλόγων", ένα θέατρο του παραλόγου, με πρωταγωνιστές συνδικαλιστές, πολιτικούς, ανώτερους υπάλληλους του Υπουργείου, και τα -πάντα πρόθυμα- ΜΜΕ.
Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες -και πιο συγκεκριμένα, μετά την κατάργηση του θεσμού του επιθεωρητή- όταν και μόνο ψιθυρίζεται στα σχολεία η λέξη αξιολόγηση, έχουμε... περίπου πόλεμο. Όμως... δεν έχουμε αληθινό πόλεμο με στρατούς, ηρωικές συνδικαλιστικές πράξεις και ηρωικώς πεσόντες υπουργούς, απλά έχουμε ένα πόλεμο χαρακωμάτων, αναίμακτο και βερμπαλιστικό, που επαναλαμβάνει εν μέσω υποκριτικών "διαλόγων", ένα θέατρο του παραλόγου, με πρωταγωνιστές συνδικαλιστές, πολιτικούς, ανώτερους υπάλληλους του Υπουργείου, και τα -πάντα πρόθυμα- ΜΜΕ. Ο πόλεμος, σύμφωνα με τις διακηρύξεις των πρωταγωνιστών, έχει ως στόχο την ανάδειξη της μόνης "αλήθειας". Αφορισμοί, εκβιαστικά διλήμματα, ιδεολογικές και παραταξιακές πομφόλυγες, διανθισμένες με επιστημονικά επιχειρήματα, δημιουργούν τον απαραίτητο "θόρυβο", ώστε να μην ακούγεται η φωνή των πραγματικών "θυμάτων" του πολέμου και τελικά όλα να παραμένουν ως έχουν, στο βολικό... "τίποτα".
Το βιβλίο αφενός καταγράφει τα σύγχρονα επιστημονικά "ρεύματα" και τις εμπειρίες από την εφαρμογή της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών ανά τον κόσμο και αφετέρου προσπαθεί να παρουσιάσει, όσο είναι δυνατόν αντικειμενικά, την ιστορική διαδρομή της μη-αξιολόγησης στην Ελλάδα. Υπό αυτό το πρίσμα, απευθύνεται σε όλους τους συντελεστές της εκπαίδευσης στη χώρα μας, γονείς, εκπαιδευτικούς και... υπουργούς Παιδείας!
