Για όλα φταίει ο κουραμπιές

Τι υλικά χρειάζεται ένας συγγραφέας παραμονή Πρωτοχρονιάς για να φτιάξει τη δικιά του παραμυθόπιτα; Στην αρχή ρίχνει κάνα δυο ποντίκια, μετά μια μοναχική μπότα, ένα κουδουνάκι ξεχασμένο, τρία ή τέσσερα λαχταριστά λαγουδάκια που ψάχνουν το καλύτερο δώρο για τον Αϊ-Βασίλη, μερικούς φρεσκοψημένους κουραμπιέδες, κουμπιά χρυσά, παιδάκια που επιμένουν να δούνε τον Αϊ-Βασίλη παραμονή Πρωτοχρονιάς -γίνονται αυτά τα πράγματα;- άτακτα αστεράκια που δεν ακούν τις συμβουλές του φεγγαριού, μια ζαχαρωμένη γιαγιά, δυο κάλτσες που το έσκασαν με το πρώτο φύσημα του αέραΙ και μερικά αγγελάκια που κρυφοκοιτάζουν από τα τζάμια - καλά να πάθουν! Ζυμώνει καλά καλά, προσθέτοντας κάθε τόσο γλυκά λογάκια και κανελογαρίφαλο. Κι αφού ροδοψηθεί, πασπαλίζει την πίτα με άχνη και αστερόσκονη. Την κόβει σε δέκα χορταστικά κομμάτια και τη σερβίρει σε παιδιά ηλικίας 4-8 χρόνων. Κάθε κομμάτι κι ένας τίτλος μιας γιορτινής ιστορίας. Έτσι για να ζηλεύουν οι μεγάλοι, που όταν ήταν παιδιά επέμεναν κι αυτοί να δουν τον Αϊ-Βασίλη. Όσοι τα κατάφεραν έχασαν το σημαντικότερο πράγμα της ζωής - την παιδικότητα. Μα ποτέ δεν είναι αργά. Ας ψάξουν σ' αυτή την παραμυθόπιτα, κάτι έχει κρύψει και γι' αυτούς η συγγραφέας.