Νοείται η γλώσσα χωρίς τη γραφή; Υπαρκτικά ναι, οντολογικά όχι. Την ύπαρξη της γλώσσας την βιώνουμε, την οντολογία της όμως - τον τρόπο, δηλαδή, της ύπαρξής της - την αντιλαμβανόμαστε μέσω της γραπτής της απόδοσης: Της παραστατικής και της αναπαραστατικής. Σε αυτές τις δύο έννοιες-κλειδιά -την γραφή ως παράσταση και ως αναπαράσταση της γλώσσας- έχει στηριχθεί ολόκληρη η σύγχρονη γλωσσολογία, ακολουθώντας το "γαλιλαιϊκό στυλ", πιστή στα κελεύσματα της επιστημονικότητας που ανέδειξε ο 19ος αιώνας.
Νοείται η γλώσσα χωρίς τη γραφή; Υπαρκτικά ναι, οντολογικά όχι. Την ύπαρξη της γλώσσας την βιώνουμε, την οντολογία της όμως - τον τρόπο, δηλαδή, της ύπαρξής της - την αντιλαμβανόμαστε μέσω της γραπτής της απόδοσης: Της παραστατικής και της αναπαραστατικής. Σε αυτές τις δύο έννοιες-κλειδιά -την γραφή ως παράσταση και ως αναπαράσταση της γλώσσας- έχει στηριχθεί ολόκληρη η σύγχρονη γλωσσολογία, ακολουθώντας το "γαλιλαιϊκό στυλ", πιστή στα κελεύσματα της επιστημονικότητας που ανέδειξε ο 19ος αιώνας.
Το γλωσσικό σημείο ως παραστατική μονάδα και η λέξη ως αναπαραστατική, ορίζουν τους δύο βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφονται, αφ' ενός μεν τα ενδιαφέροντα των δομιστικών και γενετικών θεωριών, και αφ' ετέρου τα ενδιαφέροντα των σημασιολογικών και πραγματολογικών θεωριών. Η μελέτη αυτή της Στέλας Βέργη επιχειρεί μιαν ανατομία των υπαρχουσών γλωσσολογικών θεωριών, επισημαίνοντας τον κίνδυνο της ταύτισης του γνωστικού αντικειμένου τους -της γλώσσας- με τις όποιες παραστάσεις ή αναπαραστάσεις του.
Η πιστότητα των γλωσσικών παραστάσεων ή αναπαραστάσεων εξαρτάται από την εξέλιξη της τεχνολογίας - η γραφή είναι ένα τεχνολογικό προϊόν - και μέσα από την εξέλιξη αυτή αποκαλύπτεται ίσως προοδευτικά η γλωσσική πραγματικότητα, η οποία προς το παρόν παραμένει ένα ζητούμενο.
Η Στέλα Βέργη, μετά την ολοκλήρωση των πτυχιακών σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι όπου παρακολούθησε μαθήματα Γενικής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Rene Descartes και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Μαθήτρια του A. Martinet, ολοκλήρωσε και υποστήριξε υπό την εποπτεία του, το 1979, την διδακτορική της διατριβή με τίτλο "Η σειρά των όρων στην νέα ελληνική γλώσσα". Από το 1980 έως το 1984 εργάστηκε ως συντάκτρια στο Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Από το 1984 έως σήμερα διδάσκει Γενική Γλωσσολογία στο Γαλλικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Από τις εκδόσεις Νεφέλη κυκλοφορεί ένα ακόμη βιβλίο της με τίτλο "Γλώσσα και δομή. Δυϊκότητα και ρυθμός στη γλωσσολογία". Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται, κυρίως, γύρω από το πρόβλημα της σχέσης μεταξύ γλώσσας και γραφής.
