H έρευνα στον Τύπο αναφορικά µε την ιστορική εξέλιξη του πολιτικού συστήµατος και τις συνθήκες εγκαθίδρυσης των νέων Μέσων, καθώς και η εµπεριστατωµένη µελέτη του υλικού που προέκυψε «γράφουν» την ιστορία της ίδρυσης των ηλεκτρονικών µέσων στην Ελλάδα.
H έρευνα στον Τύπο αναφορικά µε την ιστορική εξέλιξη του πολιτικού συστήµατος και τις συνθήκες εγκαθίδρυσης των νέων Μέσων, καθώς και η εµπεριστατωµένη µελέτη του υλικού που προέκυψε «γράφουν» την ιστορία της ίδρυσης των ηλεκτρονικών µέσων στην Ελλάδα. Είναι µια ιστορία που συµπορεύεται µε τις εθνικές εξάρσεις και τις εκρήξεις του πατριωτισµού, µε τα στρατιωτικά πραξικοπήµατα και τις δικτατορίες, µε τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές, πολιτειακές και καθεστωτικές κρίσεις, µε τα διχαστικά πάθη και την Καταστροφή, µε τις κοινωνικές ανακατατάξεις και τους κοµµατικούς αυταρχισµούς, αλλά, εντέλει, και µε µεγάλες κατακτήσεις. Ίσως προσφέρει ένα ερµηνευτικό εργαλείο κατανόησης της εν γένει εικόνας που παρουσιάζει σήµερα η ηλεκτρονική ενηµέρωση αλλά και η ψυχαγωγία που παράγεται από την εµπορική τηλεόραση. Ίσως και να εξηγεί την αµηχανία που αποτυπώνεται πολλές φορές και στο µετατηλεοπτικό Τύπο να αποφασίσει τι, πράγµατι, αποτελεί είδηση µέσα από τον απίστευτο όγκο πληροφόρησης που καθηµερινά διαχειρίζεται.
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Τα ΜΜΕ, πέρα από το υλικό τους υπόβαθρο -τεχνολογία, µέσα, άνθρωπος-, αναπτύσσονται σε µια σχέση αλληλεξάρτησης µε την κοινωνία. Απευθύνονται όχι µόνο στον αναγνώστη, ακροατή ή τηλεθεατή ως φυσικό πρόσωπο, αλλά παράλληλα στο συναίσθηµά του, στις βαθύτερες επιθυµίες και στα οράµατά του.
Είναι ο λόγος, νοµίζω, που κάνει τους νέους να επιλέγουν τις σπουδές της Δηµοσιογραφίας, µιας νέας επιστήµης, που το γνωστικό της πεδίο υποστηρίζεται από τις ανθρωπιστικές σπουδές και είναι αφιερωµένη στην υπηρεσία του πολίτη και της Δηµοκρατίας. Μπορεί, λοιπόν, να τους κινήσει το ενδιαφέρον να διαβάσουν, µέσα από την αναδίφηση του Τύπου, τις συνθήκες και τις πολιτικές συγκυρίες που συνέργησαν στην εγκαθίδρυση των ηλεκτρονικών µέσων. Μπορεί και όχι. Όµως, πρέπει να ξέρουν ότι στόχος της δηµοσιογραφίας που αποτυπώνει τη ζωή, εν τω συνόλω της, είναι και η πρόβλεψη της µελλοντικής πολιτικής πραγµατικότητας, την οποία καλείται κάθε νέα γενιά να διαχειριστεί.
Η δημοσιογράφος, πανεπιστημιακός, συγγραφέας Άννα Παναγιωταρέα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της στο Ιστορικό Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εξελέγη το 1995 Επίκουρος Καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου, όπου εργάζεται σήμερα ως Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, διδάσκοντας την τέχνη της συνέντευξης και την ανάλυση και σύνθεση των ειδήσεων. Από το 1976 δημοσιογραφεί στα μεγαλύτερα έντυπα του καθημερινού και του εβδομαδιαίου Τύπου ως συντάκτης στο πολιτικό ρεπορτάζ. Επίσης, από το 1976 εργάζεται στο ραδιόφωνο, στην κρατική και ιδιωτική τηλεόραση, διευθύνοντας και παρουσιάζοντας ενημερωτικές εκπομπές.
Έχει γράψει τα βιβλία: "Ο διχασμός του Γ. Σεφέρη", "Όταν οι αστοί έγιναν πρόσφυγες", "Ομολογίες παράλληλες", "Κι σεν’ πώς σ’ λεν; Χαρίλαος Φλωράκης" και το μυθιστόρημα "Ο κυρίαρχος των οκτώ" (2005). Είχε την ευθύνη της σειράς "ΜΜΕ και Κοινωνία" στις εκδόσεις "Παρατηρητής".
