Το βιβλίο προτείνει ένα ταξίδι στον λαϊκό πολιτισμό, τη λαογραφία και τις σχέσεις της με άλλους επιστημονικούς κλάδους, παρουσιάζοντας την ιστορική της εξέλιξη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Το βιβλίο προτείνει ένα ταξίδι στον λαϊκό πολιτισμό, τη λαογραφία και τις σχέσεις της με άλλους επιστημονικούς κλάδους, παρουσιάζοντας την ιστορική της εξέλιξη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Ο συγγραφέας κινείται σε τέσσερις βασικούς άξονες:
- Η αναζήτηση του αρχετυπικού μύθου - ο ρόλος του ως αφήγησης που πιστοποιεί την καταγωγή από ένα απώτατο παρελθόν και η συμβολή του στη συγκρότηση των εθνικών κρατών κατά τον 19ο κυρίως αιώνα.
- Από το υπερεθνικό στο εθνικό και αντιστρόφως - η διαδικασία μετάβασης από την οθωμανική αυτοκρατορία στο εθνικό, τουρκικό κράτος και από τις εθνικές ομάδες σε μια υπερεθνική κρατική οντότητα (Σοβιετική Ένωση).
- Η ελληνικότητα, ο πολιτικός αυταρχισμός και ο Μεσοπόλεμος - η συμβολή του λαϊκού πολιτισμού στην έξοδο από την κρίση των εθνικών κρατών, αλλά και η εκμετάλλευσή του από τα φασιστικά καθεστώτα του Μεσοπολέμου.
- Ο λαϊκός πολιτισμός σε νέους δρόμους κατά τη μεταπολεμική περίοδο - η θεματική, θεωρητική και μεθοδολογική εξέλιξη της λαογραφίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Συνεξετάζονται, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παραδείγματα από την Τουρκία, τις ΗΠΑ, την πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Φινλανδία, τη Λατινική Αμερική, προσφέροντας έτσι μια σφαιρική αντίληψη για τις συνθήκες δημιουργίας των σπουδών λαϊκού πολιτισμού, αλλά και τη σχέση τους με το εθνικό κράτος, με τα διάφορα πολιτικά κινήματα, καθώς και με τις συνθήκες που διαμορφώνει η παγκοσμιοποιημένη αγορά.
Στον πυρήνα του βιβλίου βρίσκεται ο αναστοχασμός και η συνειδητή προσπάθεια του συγγραφέα να προσεγγίσει τον λαϊκό πολιτισμό ως ένα σύνθετο φαινόμενο. Η απόσταση από τα γεγονότα αλλά και οι αλλαγές που συντελέστηκαν στην ελληνική κοινωνία κατά τη μεταπολεμική περίοδο διευκολύνουν την αποστασιοποίηση του λαογράφου από το ρόλο του «οιονεί υπερασπιστή» του δικαιώματος του εθνικού κράτους να αποδείξει τους δεσμούς του με την αρχαιότητα και τον επαναπροσδιορισμό της λαογραφίας, χωρίς, ασφαλώς, αυτή να εγκαταλείπει τον πρωταρχικό της χαρακτήρα.
Ένα βιβλίο που πορεύεται πέρα από στερεότυπα, που δεν εγκλωβίζει τη σκέψη, παρακινώντας τον αναγνώστη να μάθει, να προβληματιστεί και να διαμορφώσει τη δική του άποψη.
Ο Ευάγγελος Γρ. Αυδίκος γεννήθηκε στην Πρέβεζα, με καταγωγή από το Συρράκο. Σπούδασε στο Κλασικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εργάστηκε για πολλά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος. Είναι καθηγητής λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων οι τίτλοι: "Το βλέμμα στον τοίχο με τη μαντανία", διηγήματα, (Ελληνικά Γράμματα, 2001), "Ο δικός μου Θεός", μυθιστόρημα, (Ταξιδευτής, 2004), "Η Θράκη και οι άλλοι. Ιχνηλατώντας τα πολιτισμικά όρια και την ιστορική μνήμη" (Οδυσσέας 2007), "Η κίτρινη ομπρέλα" (Μεταίχμιο, 2007) -ήταν στη μικρή λίστα του περιοδικού "Διαβάζω" για το βραβείο μυθιστορήματος του 2008, "Ήταν μια φορά κι έναν καιρό αλλά μπορεί να γίνει και τώρα. Η εκπαίδευση ως χώρος διαμόρφωσης παραμυθάδων" (Ελληνικά Γράμματα 1999), "Το παιδί στην παραδοσιακή και τη σύγχρονη κοινωνία" (Ελληνικά Γράμματα 1996), "Το λαϊκό παραμύθι. Θεωρητικές προσεγγίσεις" (Οδυσσέας 1994).
