Ελληνικός κινηματογράφος (1950 - 1967): Λαϊκή μνήμη και ιδεολογία
Η συγγραφέας επιτυγχάνει ένα αρμονικό και ταυτόχρονα διαφωτιστικό ξεδίπλωμα ιστορικών γεγονότων, πολιτικών διακυβευμάτων και πολιτισμικών τάσεων μέσα στην πορεία του ελληνικού κινηματογράφου. Οι στόχοι της ανάλυσης εξυπηρετούνται με τον καλύτερο τρόπο μέσα από την "εγγύτερη" (κοντινή) προσέγγιση δώδεκα χαρακτηριστικών και ευρύτερα γνωστών έργων της υπό συζήτηση περιόδου. Οι ταινίες που αναλύονται ανήκουν σε διαφορετικά είδη και επιτρέπουν, τόσο την παράθεση μιας σειράς στοιχείων για την πορεία του ελληνικού κινηματογράφου, όσο και θεωρητικές αναφορές.
Η Γιάννα Αθανασάτου γεννήθηκε στη Ραφήνα το 1959. Οι σπουδές της στα νομικά ολοκληρώθηκαν το 1981 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και στη συνέχεια ξεκίνησε έναν κύκλο σπουδών σκηνοθεσίας του κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου (1981-1983) και μεταπτυχιακή υποτροφία στον τομέα Επικοινωνίας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθήνας (1987-1992). Στο διάστημα αυτό ασχολήθηκε συστηματικά με την έρευνα, τη μελέτη και τη φροντιστηριακή διδασκαλία θεμάτων πολιτικής ανάλυσης και πολιτισμού, με έμφαση στον ελληνικό κινηματογράφο, δουλεύοντας παράλληλα σαν δικηγόρος. Το 1995 παρέμεινε σαν επισκέπτρια επιστήμων στο Πρόγραμμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Ohio. Το 1999 ολοκλήρωσε τη συγγραφή της μελέτης της για τον ελληνικό μεταπολεμικό κινηματογράφο και τη σχέση του με όψεις της μετεμφυλιακής ιδεολογίας. Εργάσθηκε στο Ελληνικό Γραφείο του προγράμματος Media της ευρωπαϊκής ένωσης για την ανάπτυξη της οπτικοακουστικής παραγωγής. Το 2000, κ.έ., δίδαξε στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης το μάθημα "Κινηματογράφος και πολιτική κουλτούρα". Σήμερα διδάσκει ιστορία κινηματογράφου στο Τμήμα Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. και είναι επιστημονική συνεργάτις του Προγράμματος Φύλου και Ισότητας του Πανεπιστημίου Αθηνών.