Ο Τηλέμαχος Ζαγρέας γεννήθηκε στον παλιό Πλαταμώνα, στην πλαγιά του Ολύμπου που βλέπει το Αιγαίο. Σπούδασε φυσική στο Μόναχο Γερμανίας. Διδάχθηκε από τον Einstein τη σχετικότητα και από τον Heisenberg την απροσδιοριστία. Στράφηκε στην έρευνα μιας συμπαντικής απόλυτης αλήθειας που θα ισχύει για όλα τα όντα κι αυτό το πέτυχε ανοίγοντας διάλογο με όντα οργανικά και ανόργανα. "Την θεωρίαν του παντός προτιμητέον πάντων των δοκούντων είναι χρησίμων", είναι γραμμένο στην είσοδο του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Ακολουθώντας τη ρήση αυτή ελευθέρωσε τον εαυτό του από δοκούντα χρήσιμα ώστε να μπει μέσα του (Πάσχα του '71) το Μεγάλο Πνεύμα που δεν είναι άλλο από τον θεό που οι Έλληνες ονόμαζαν Ζευς (ζω + εύ), και οι Λατίνοι Jupiter (Jus + Pater). Έταξε στον εαυτό του ένα χρόνο σιωπής. Επέστρεψε στην Ελλάδα όπου περιήλθε πολλά μέρη. Την άνοιξη του '72 πέρασε ένα διάστημα σε μια σπηλιά του Ψηλορείτη με προσευχή και νηστεία. Εκεί κατάλαβε την αποστολή του: να παρέμβει στην κοινωνία των ανθρώπων με τραγούδια σατιρικά και χαρούμενα. Γιατί μόνο η χαρά κι όχι ο φόβος, ενώνει πραγματικά τους ανθρώπους. Από τότε έζησε ανάμεσα σε Γερμανία και Ελλάδα προσπαθώντας να ενώσει, να ζέψει τα αντίθετα. Έτσι έγραψε 36 τραγούδια, ένα κάθε χρόνο. Περίπου τα μισά στην ελληνική και τα άλλα μισά στην γερμανική γλώσσα. Πότε σε ροκ ρυθμούς, πότε σε ρεμπέτικους, ταξιδεύει στον χώρο και τον χρόνο. Πρόσωπα της ιστορίας και του μύθου: Αννίβας, Αχιλλέας, Αριάδνη, Αφροδίτη, θεοί και ημίθεοι, σειρήνες και νεράιδες, τιτάνες και γίγαντες, ζωντανεύουν μπροστά μας. Από την αραβική έρημο στην Ιρλανδία, απ' τη γη των Μασάι στη Νέα Υόρκη, το πνεύμα του πετάει μαγικά και ενώνει χαρούμενα ό,τι ωραίο έχει να δείξει της γης η σφαίρα.
