Η πολιτική ηγεσία και οι ξένοι στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας

Ο Στέφανος Τσαπάρας γεννήθηκε το 1915 στο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης από παραδοσιακή δημοκρατική οικογένεια με εμπειρίες στο μακεδονικό αγώνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εντάχτηκε στη νεολαία του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Αλ. Παπαναστασίου. Πολέμησε στην Αλβανία στη Β΄ Πυροβολαρχία του Πυροβολικού Κοζάνης. Με την κατάληψη της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Αξονα, διέφυγε, το 1941, στη Μέση Ανατολή. Από τις αρχές του 1943, με αναφορά του και προσωπική παρουσία του στον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και υπουργό Εθνικής Άμυνας Π. Κανελλόπουλο, ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, προειδοποίησε για τις μετέπειτα εξελίξεις και το αβέβαιο μέλλον της Ελλάδας στην αντιπαράθεση των δημοκρατικών λαϊκών δυνάμεων με το παλάτι και τους ξένους. Ναυτεργάτης σε υπερατλαντικά ταξίδια για δύο χρόνια, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, γνώρισε όλους τους λαούς των χωρών του πλανήτη, με συνέπεια να αποκτήσει παγκόσμιες εμπειρίες. Δικηγόρος της μαχόμενης δικηγορίας, διακόνησε την επιστήμη του Δικαίου και ως συνήγορος σε καθοριστικές, μεγάλες δίκες (ΑΣΠΙΔΑ κ.λπ.). Από το 1951 εκλέχτηκε οχτώ περιόδους βουλευτής με τα κόμματα ΕΠΕΚ, ΕΚ και ΠΑΣΟΚ και γνώρισε την ελληνική πολιτική πραγματικότητα των ημερών του και, από εμπειρίες παλαιότερων συναδέλφων, ολόκληρου του 20ού αιώνα. Αρθρογράφος στον ημερήσιο Τύπο για παγκόσμια επίκαιρα πολιτικά γεγονότα σε περιόδους πολιτικών εντάσεων, θεωρήθηκε πολιτικός με τεράστια εμβέλεια και εμπειρία.