[...] Πώς διδάσκεται όμως σήμερα το Συντακτικό, τουλάχιστον στη Μέση Παιδεία; Με όργανο την τυπική λογική, ως ένα παγιωμένο σύνολο δομών και εννοιών, αυτονομημένων από το ιστορικό γίγνεσθαι. Αναπόφευκτα συνεπώς εκκενώνεται η ιστορικότητα της γλώσσας (και των γλωσσικών δομών ιδιαίτερα) και οι διαμεσολαβημένες σχέσεις της με την υπαρκτή πραγματικότητα. Η κατάσταση αυτή οφείλεται στην "αυθόρμητη" χρήση της εύκολης τυπικής λογικής (η διαλεκτική των σχέσεων απαιτεί ένα υψηλότερο επίπεδο ανάλυσης και γενίκευσης). Αλλά η τυπική -στατική- εξωιστορική αντιμετώπιση του γλωσσικού φαινομένου, πέρα από τις δυσκολίες της ιστορικο-κοινωνικής ερμηνείας, οφείλεται και στην κυριαρχία του εμπειρισμού, του θετικισμού και στη συνολική φιλοσοφική ένδεια που χαρακτηρίζει την παιδεία μας.
Ο Δημήτρης Γρηγορόπουλος, εκπαιδευτικός και διδάκτωρ Φιλοσοφίας, επιχειρεί με το παρόν πόνημα να "σπάσει" αυτή την παράδοση. Να προχωρήσει, πέρα από την καταγραφή και την τυπική συσχέτιση, στην ερμηνεία των δομών της γλώσσας. Και η απόπειρα ερμηνείας οδηγεί στην αναζήτηση των σχέσεων γλώσσας και πραγματικότητας. Ελπίζουμε η καινοτομία του παρόντος Συντακτικού να ανοίξει το δρόμο για μία ουσιαστική μελέτη του γλωσσικού φαινομένου και για τη μετατροπή του μαθήματος του Συντακτικού σε μάθημα ουσιαστικής γλώσσας.
(από τον πρόλογο του Ευτύχη Μπιτσάκη)
