Θυμάμαι τη Βίκυ Μοσχολιού
"Θέλω να τη θυμάμαι όπως ήταν εκείνη τη βραδιά στα βραβεία ΑΡΙΩΝ, τότε που ολόκληρο το Μέγαρο Μουσικής σηκώθηκε όρθιο να τη χειροκροτήσει, μια έκφραση εκτίμησης, σεβασμού και αγάπης. Πέντε λεπτά κράτησε και παρακαλούσα το Θεό αυτή η στιγμή να κρατήσει για πάντα. Τη θυμάμαι με αυτό το υπέροχο χαμόγελο να απλώνεται στο πρόσωπό της, να λάμπει, το κορμί της όρθιο και γεμάτο σιγουριά, το χέρι της στην καρδιά που τους ευχαριστούσε. Για πάντα θα τη θυμάμαι έτσι ευτυχισμένη, περήφανη αλλά και σεμνή. Ο πόνος, η κούραση, η αρρώστια σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Ξεχάστηκαν μέσα σε αυτή τη στιγμή.