Ιεροί τόποι των αρχαίων Ελλήνων

Ιερά πανελλήνιας ακτινοβολίας, καθένα για τον δικό του λόγο, τα ιερά στην Ολυμπία, στη Δήλο και στους Δελφούς προσδιορίζουν ταυτόχρονα και έναν κώδικα αξιών του αρχαίου κόσμου. Ο "Κρόνιος Ζευς" του Ιερού της Ολυμπίας προσδιορίζεται στους Ορφικούς Ύμνους ως "παντογένεθλ', αρχή πάντων, πάντων τελευτή" (γεννήτορας όλων, αρχή του παντός και τέλος όλων). Ο Απόλλωνας της Δήλου είναι ο θεός του φωτός, ο αρχέγονος ήλιος που απαντά σε όλους σχεδόν τους προϊστορικούς πολιτισμούς. Ακόμη, ο Απόλλωνας των Δελφών είναι ο χρησμοδότης θεός με το αποκρυφιστικό σύμβολο "Ε", το "κλειδί" των Δελφικών Μυστηρίων, με το "Μηδέν άγαν" και το "Γνώθι σαυτόν". Είναι ο "εκλεκτός γιος του Δία και δεύτερος τη τάξει στο δωδεκάθεο του Ολύμπου. Και τα τρία αυτά ιερά συγκεντρώνουν σε όλη τη μακρά περίοδο της ακμής τους προσκυνητές και επισκέπτες από τα πέρατα του τότε ελληνικού κόσμου. Από την Ιωνία στην Ανατολή μέχρι τη Σικελία στη Δύση. Η Ολυμπία είναι ο κήρυκας της ειρήνης, με το κλαδί της ελιάς από το Ιερό της Άλτεως να στεφανώνει τους νικητές στους αγώνες. Ο κότινος της εκεχειρίας. Μπροστά στους Ολυμπιακούς αγώνες ο πόλεμος παραμερίζει. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)