Ιστορία του νέου ελληνισμού

[...] Έχοντας υπ' όψη μου όχι μόνο τον σπουδαστή της ιστορίας, αλλά και γενικά τον φιλίστορα που θα ήθελε να αντλήσει την ιστορική ύλη από τις πρώτες πηγές, από τις απηχήσεις των ίδιων των γεγονότων, κατέταξα τα κείμενα σε τρία μεγάλα μέρη: στα αναγόμενα 1) στην κοινωνική οργάνωση των Νέων Ελλήνων 2) στην οικονομική και πνευματική τους άνοδο και 3) στις στρατιωτικές τους δυνάμεις και πολεμικές επιχειρήσεις, και αυτά πάλι σε μικρότερες ενότητες, όπως το διαπιστώνει κανείς από τον πίνακα των περιεχομένων. Και νομίζω πως ο αναγνώστης που θα διεξέλθει τα κείμενα, θ' ακολουθήσει την οδυνηρή πορεία του Γένους σε όλο το μάκρος της, θα συγκινηθεί από τα βάσανά του, θ' ακροαστεί τους καϋμούς, θα νιώσει τους πόθους του για ελευθερία και δικαιοσύνη, τη δίψα του για μάθηση και για καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής του, θα εισδύσει σε πολλές λεπτομέρειες τραγικές, αλλά και διδακτικές, και θα προβληματίζεται συνεχώς επάνω στις αμέτρητες και στις απροσδιόριστες ακόμη συνέπειες της σκλαβιάς. Το αυθόρμητο και ανεπεξέργαστο υλικό των πρώτων πηγών, που αποπνέει την ιστορική στιγμή, θα τον μεταφέρει στην ατμόσφαιρα και στο πνεύμα της εποχής, θα του κεντρίζει τη σκέψη, θα τον προβληματίζει, θα του φλογίζει τη φαντασία, με λίγα λόγια θα τον κάνει να ζήσει έντονα τα γεγονότα. Ό,τι διαβάζεται στα κείμενα αποτυπώνεται από την πρώτη στιγμή στη μνήμη με καυτό σίδερο. Μόνον από τις μαρτυρίες που παραθέτω είναι αδύνατο βέβαια να μελετήσει συστηματικά ο αναγνώστης την ιστορία, δηλαδή με τρόπο συνεχή και απόλυτα αξιόπιστο. Το βιβλίο της ιστορίας είναι όχι μόνον η απαραίτητη προϋπόθεση της κριτικής των "Πηγών", αλλά ο σύμβουλος και ο βοηθός για την αντικειμενική θεώρηση των γεγονότων και για την κάλυψη των κενών που παρουσιάζουν αναγκαστικά τα κείμενα αναμεταξύ τους. [...] (από την εισαγωγή του συγγραφέα)